Brieven aan Laurens #12

Aan alle mooie, fijne en  leuke dingen komt een keer een eind. Zo ook aan deze rubriek! Iedereen die een brief wilde publiceren op mijn blog is aan de beurt geweest. Ik heb genoten van alle mooie woorden, wijze adviezen en grappige verhalen. Je kunt wel stellen dat we een gezegend stel zijn met zulke warme mensen om ons heen. Waar Etienne een jaar geleden de reeks opende, zal ik vandaag het boekje sluiten. Lees je mee wat ik aan de kroonprins wil vertellen?

Mijn allerliefste Laurens,

Met je mooie blauwe ogen, je kuiltje in je kin (net als opa ❤) en je ondeugende glimlach verover je de wereld. Bijna twee jaar ben je nu bij ons en ik vind de wereld sindsdien zoveel mooier! Jij brengt plezier en vrolijkheid met je mee, zelfs op donkere dagen. Zodra jouw schaterlach klinkt breekt de hemel open en schijnt de zon volop. Elke woensdagochtend knuffelen we samen in bed om te beginnen aan onze vrije dag. Je vind het heerlijk om in huis te scharrelen en roept dan af en toe: “Ma-ma! Helpen!” als iets niet lukt. Je bent dol op de dierentuin, ik word er zo blij van als je met je waggelloopje van de ene naar de andere kant vliegt, vol enthousiasme roepend welk dier je ziet. Op die momenten ben ik zo gelukkig!

Vergeef je ouwe moeder dat ze soms zo’n sentimentele doos is. En vergeef me dat ik soms zo verdrietig ben. Vergeef me dat ik je stevig wil knuffelen op het moment dat het jou éven niet uitkomt. Logisch ook, want het bestuderen van een praktisch onzichtbaar kruimeltje op de vloer is ook veel interessanter! Gelukkig zijn er ook heel veel momenten waarop je op me af stormt en heel hard “knuffen!” roept. Ik geniet daar dan ook met volle teugen van…

Regelmatig zitten papa en ik samen naar je te kijken, vol verwondering, liefde en trots. Je maakt sinds kort zinnetjes en doet dan je uiterste best om ze er in de goede volgorde uit te laten rollen. Je meest gebruikte zin op dit moment is toch wel: “Papa centjes verdienen” of in het weekend: “Papa frietjes halen”. Je houdt niet alleen papa scherp in de gaten, je doet ook dienst als buurtwacht. Je weet altijd precies te vertellen of jouw grote vriendin Owa (de buurvrouw) al thuis is en of de rest van haar gezin, wiens namen je dan ook meteen even opsomt, er ook zijn. Wonderlijk, hoe je in dat kleine koppie al zoveel verbanden legt, kleine slimmerik!

Lief mannetje, jouw stralende aanwezigheid zorgt voor zoveel positieve energie! Niet alleen bij papa en mij, maar zeker ook bij anderen. Denk aan al jouw tantes die spontaan beginnen te stralen als ze je zien! Jouw opa’s en oma’s die glimmen van trots wanneer je ze vol overgave aanspreekt met de eretitel die alleen voor hen is weggelegd. Jouw vriendjes, waarmee je zo heerlijk kunt spelen en knuffelen.

Gelukkig heb je ook lekker veel pit in je donder en bijt je wel van je af als iets je niet zint. Met je vriendje W. kun je flink ruziemaken, maar jullie kunnen elkaar stiekem niet missen, dus het komt altijd weer goed.
Ook met mij ga je de strijd weleens aan, vol overgave en passie, inclusief een venijnig pruillipje! Je gaat op je doel af en haalt alles uit de kast om het te bereiken. Alleen jammer dat zo’n doel soms een koekje is vlak voor etenstijd en dat jouw moedertje dan niet buigt voor je charmes en driftbuitjes. Gelukkig komt dit niet vaak voor, want het lijkt me best vermoeiend voor je. Zoveel willen en nog niet alles kunnen, mogen of jezelf niet duidelijk kunnen uitdrukken.

Over twee maanden ben je jarig. Dan word je officieel een peuter! Het schijnt, dat zeggen andere mama’s, dat de peuterpuberteit een waar feestje wordt. En dan niet een feestje met slingers en taart! Ja grote mensen zijn soms raar hoor moppie, want die zeggen dat iets een feestje is, terwijl ze juist bedoelen dat het géén feestje is. Vreemd volk, die volwassenen! Hoe dan ook, je hebt al eens boos in de supermarkt gelegen en daar kwamen we ook allebei weer overheen, dus alle hobbels die nog voor ons liggen zullen we ook wel kunnen nemen.

Ik ben nog elke dag zo dankbaar dat je gezond en wel door de eerste vervelende weken heen bent gekomen. Wat ben ik bang geweest, toen jij daar zo hulpeloos en klein in het ziekenhuisbedje lag. Toen ik je die eerste nacht alleen moest laten en we thuiskwamen in een stil en leeg huis. Hopelijk kun je jezelf daar later niks meer van herinneren, want het was geen fijne tijd. Gelukkig ligt dat allemaal achter ons en hoeven we niet meer op controle, we kunnen weer onbezorgd genieten van elkaar!

Wat is het mooi om te zien dat je een mix van papa en mij bent. Het rustige, beschouwende van papa en het pittige en sociale van mij. Niet dat papa niet sociaal is hè, hij praat heus weleens met andere mensen! 😉 Qua uiterlijk ben je een echte Boer, met je blonde haren en blauwe ogen! Je lijkt veel op opa Jan, we hebben laatst jullie babyfoto’s naast elkaar geplakt en toen was het goed te zien.

Soms gluur ik ‘s avonds stiekem naar jou en papa als jullie op de bank zitten en dan zie ik ook veel gelijkenissen. Kleine gezichtstrekjes, een zelfde blik. Dan ben ik zo trots dat jullie bij mij horen! Stiekem vonden papa en ik het wel jammer, dat je niet de mooie rode haarkleur van papa had geërfd. Ik weet zeker dat je dat ook prachtig had gestaan!

Lief mannetje, ik hoop dat er een fijn leven voor je is weggelegd. Het liefst zou ik je beschermen tegen al het kwaad dat er op deze wereld is, maar dat gaat niet. Dus zal ik je bij de hand nemen en de weg wijzen. Soms moet ik je ook loslaten, al moet ik daar nu nog niet aan denken. Ik zeg weleens voor de grap dat je nooit het huis uit mag, maar ik weet ook wel dat ik daar over een jaar of 16 wel anders over denk als je ons helemaal arm vreet en veel te harde muziek draait op je stinkende kamer.

Lieve Laurens, het leven bestaat uit pieken en dalen en papa en ik staan, samen met een leger opa’s, oma’s, ooms en tantes, voor je klaar om er samen met jou iets heel moois van te maken. Blijf je mooie, ontwapenende zelf en verlicht de wereld met jouw stralende lach!

Ik hou van jou, tot de maan en terug keer hondermiljoenmiljard en ik ben heel erg trots dat jij mijn zoon bent!

Liefs,

Mama