Dag lieve mensen, live vanuit de lappenmand is dit een nieuwe aflevering van “Herstellen voor Dummies!” Ik vond het wel weer tijd om te vertellen hoe de vlag erbij hangt en of ik nog kan lachen en weer kan zitten…

Afgelopen vrijdag was ik nog best optimistisch en dacht ik dat ik na het weekend wel weer up and running zou zijn. Welk weekend ik daarmee precies bedoelde is mij een raadsel, want het afgelopen weekend was het in ieder geval niet… Ik heb nog veel pijn gehad. Dat puffen van de bevalling komt nog steeds af en toe van pas, superhandig!! Dankzij de pretcocktail van diclofenac en paracetamol, de liefde van Etienne en Laurens en mijn zachte bed en bank was het draaglijk. Maar verre van tof. Natuurlijk was ik voorbereid op een pijnlijke toestand, maar het valt altijd tegen vind ik. Van het binnen hangen werd ik ook niet veel gezelliger en je snapt wel dat menig traantje vloeide.

Inmiddels is het woensdag en is mijn voorraad diclofenac op. Ik heb nog wel tramadol, maar daar durf ik niet aan. Heb dat dinsdag na de operatie gekregen en werd er echt helemaal naar van. Dan heb ik dus liever iets meer pijn dan dat ik kotsend en draaiend in bed lig. Gevalletje choose your battles denk ik dan. Ik heb vanmiddag ook even overlegd met de kliniek en zij geven aan dat het een week of 2 kan duren voor ik weer helemaal op de been ben. Geduld hebben dus en tot die tijd is paracetamol mijn bff.

Gisteren heb ik voor het eerst een poging tot werken gedaan. Half liggend op de bank kan ik prima uit de voeten met mijn laptop, want zo blog ik meestal ook. Ik beantwoordde wat mailtjes, verwerkte wat ziekmeldingen (hoe ironisch) en deed nog wat administratieve klusjes. Na een uur dansten de letters een mooie macarena op mijn beeldscherm en was het mooi geweest. Het vreselijke nieuws uit Brussel maakte mijn stemming er ook niet beter op, dus ik gooide de handdoek in de ring en ging Netflixen.

Vanochtend waagde ik weer een poging en een uurtje was ook nu weer voldoende. Gelukkig is mijn collega de beste en geeft ze me alle rust om te herstellen. Daardoor krijg ik ook niet de neiging om mijn grenzen te negeren.

Vanmiddag ging ik even een boodschapje doen. Iets waar ik enorm tegenop zag, na 9 dagen alleen de “grote wereld” in. Er moet toch weer iets van conditie komen en een beetje frisse lucht kan nooit kwaad. We zouden eigenlijk een blokje omgaan met de buurvrouw, maar Laurens besloot precies op de afgesproken tijd te gaan slapen, dus verschoof ik het uitstapje naar de middag. Het liefst had ik de kinderwagen meegenomen als rollator, dat voelt toch net wat veiliger. “Hoezo deed je dat dan niet Breg?” Nou, Laurens is op pad met zijn peettante, dus zou ik met een lege buggy door de winkel lopen… 😉 Het boodschappen doen verliep overigens sowieso niet helemaal volgens plan en dat deelde ik op Twitter….

image

Uiteraard is dit volledig te wijten aan de nasleep van de narcose… 😉

Ik hoop echt dat de boel netjes herstelt. Ja, want da’s wel een dingetje: ik heb geen idee of het er goed uitziet of niet. Het nou niet bepaald een wondje op je knie dat je elke dag beter ziet worden of waarvoor je een referentiekader hebt ? Ik lach er maar om en over een tijdje zal het ook allemaal wegebben uit mijn herinneringen, daar twijfel ik niet aan.

Mijn missie is dat ik binnenkort weer als een ware ballerina, met vederlichte tred door het leven ga, dan moet ik alleen niet steeds fudge en koekjes kopen! 😉

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

10 Reacties

  1. Wat vervelend dat het tegenvalt en nog wel even kan duren. Toch ben je hopelijk snel weer up and running!

  2. demallemolenmoeder Antwoord

    Wat naar dat het zó tegenvalt. En gewoon koekjes blijven eten hoor. Dat dans je er wel weer af ? Beterschap en hopelijk gauw weer hersteld en wel.

  3. Helaas kun je bij zulke dingen nooit een voorstelling maken ook al doen we dat toch altijd! Het is allemaal niet leuk en kost veel tijd en energie, wel voor een goed doel! Ik hoop dat je snel weer op de been bent en ietsjes meer kunt doen. Beterschap, x

  4. Hopelijk voel je je gauw beter!! Je klinkt als een bikkel dus die laatste fase zal je ook lukken. Heel veel succes en beterschap.

  5. Jeetje, best een impact die operatie! Nog heel even volhouden laten we maar zeggen! Fijn dat je in elk geval je rust kan pakken!

  6. Hahaha sorry ik vind het super vervelend dat je er zo veel last nog van hebt maar je beschrijft het zo grappig! Tramadol is inderdaad heftig spul. Diclofenac trouwens ook. Daarvan ging ik helemaal out en van tramadol zag ik kabouters in de gordijnen hangen. Hopelijk voel je je snel weer beter en kun je idd als een ballerina door het leven! (Dan dans je de koekjes er ook meteen weer af!) xxx

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.