Gisteren werd ik geopereerd. Huh? Wat? Yup, na 2 jaar leuren met één van de vervelendste zwangerschaps / bevallingskwalen ever, was er eindelijk een arts die me verloste van de pijn en de ongemakken. Op het onderwerp rust nog altijd een taboe, maar omdat ik denk dat ik niet de enige ben deel ik toch mijn verhaal…

Als je, pak ‘m beet, 37 uur ligt te bevallen, waarvan ruim 3,5 uur persen, kun je de klok erop gelijk zetten dat dit zijn sporen nalaat aan de zuidelijke regionen van je lijf. Moeder Natuur is zo ingesteld, dat ze de meeste sporen zorgvuldig en geduldig uitwist. Je vergeet hoeveel pijn het daadwerkelijk deed en je merkt er op den duur niks meer van dat die frisse gynaecologe met een schaar in je doos heeft zitten knippen. Maar 1 ding wist Moedertje Natuur in mijn geval niet op te lossen: de familie Zwellichaampje (edit: aambeien dus) die met Laurens mee naar buiten was gekomen.
Deze familie grijpt elke gelegenheid aan om naar buiten te treden. Alsof ze willen zeggen: “Joehoe! Wij zijn er nog hoor!!” Dit doen ze uiteraard niet stilletjes, nee, ze brengen een intens snijdende pijn met zich mee. Het liefst komen ze op visite als ik op een leuk feestje of festival ben, waardoor ik in de afgelopen twee jaar regelmatig huilend ben afgetaaid om met een flinje dosis pijnstillers in een warm bad te wachten tot de ergste pijn wegtrok. Regelmatig lag ik drie dagen plat van de pijn. Het heeft lang geduurd voordat ik ermee naar de huisarts stapte. Het is toch een taboe en een behoorlijk gênant onderwerp…

De 6e (!) arts aan wie ik mijn klachten voorlegde besloot echt in actie te komen. Ze nam mijn klachten serieus en deed ze niet af met “Ach, ze moet niet denken dat een operatie iets oplost!” (chirurg in ziekenhuis op de gang tegen arts assistent, over mij, I kid you not)

Enfin, gister was het zover. Ik mocht me om 11.15 melden in de kliniek. Ja, een kliniek, want het ziekenhuis was namelijk een doodlopend spoor, mede door de empathische chirurg van de quote hierboven.

Ik werd hartelijk ontvangen en mocht mezelf in een sexy wit operatiehemd en bijpassend netbroekje hijsen. Ik had echt gehoopt dat ik nooit meer zo’n onding aanhoefde, maar helaasch. Het wachten kon beginnen. En het duurde laaaahaaaaang! Ik was ingepland tussen 12.45 en 13.45 en dat liep behoorlijk uit. Gelukkig was mijn roodharige hunk mee en doodden we de tijd met slap geouwehoer, slechte selfies en een paar potjes candy crush. Ik was overigens vanaf middernacht al nuchter, dus het scheelde niet veel of Etienne’s hoofd veranderde in een enorme donut…

image
Je wordt vanzelf melig van al dat wachten...

Om 15.00 werd ik de OK op gereden, onder narcose gebracht en kon het feest beginnen. Om 15.45 werd ik wakker op de recovery. De uren daarna waren geen pretje en er zat niks anders op dan rustig blijven ademen en wachten tot het beter ging, zodat ik naar huis mocht.

Uiteindelijk kwamen we om 19.30 thuis en kon ik in mijn eigen bed verder herstellen. Met de nodige pijnstillets moet dat ook helemaal goedkomen. Ik heb redelijk geslapen vannacht, dus dat geeft de burger moed. Als t goed is behoort de feestvreugde-bedervende familie nu tot het verleden.

Tot slot, voor de dames die al lang met dergelijke klachten rondlopen: zoek een goede specialist! Ook al zit ik nu niet te juichen van plezier, uiteindelijk zal ik blij zijn dat ik over mijn schaamte ben heengestapt en hulp heb gezocht. Je mag me natuurlijk altijd mailen als je vragen hebt.

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

46 Reacties

  1. Ik hoop dat je nu verlost bent van de ellende. Goed dat je dit deelt Bregje. Nu fijn en goed herstellen.

  2. Wat goed dat je je verhaal deelt. Er zullen vast meer vrouwen zijn die hier last van hebben. Maar wat een slechte ervaring met de artsen. Gelukkig dat je hebt volgehouden. Ik wens je een spoedig herstel toe.

  3. Hopelijk ben je er nu van af!! Ik heb ze niet, maar loop al 2 twee jaar met een baarmoeder tussen mijn benen. Pas als hij eruit valt word ik geopereerd. Dus ik snap je pijn en dat je gewoon echt een operatie wil!! Sterkte met opknappen!

    • Ah joh, dat is ook een pijnlijke bedoening. Hier waren ze ook verzakt, dus kan me daar wel iets bij voorstellen. Sterkte lieverd xx

  4. Joh wat naar te lezen. Maar ehhh wat zijn zwellichaampjes? Nog nooit van gehoord! Sterkte met het herstel!!

  5. Wat goed dat je toch naar een specialist bent gegaan en dat je je niet meteen bij de eerste de beste hebt laten afschepen! Veel succes met het herstel en hopelijk ben je nu van die nare klachten af! Liefs!

  6. Wat fijn dat je nu wel bent geholpen! Hoop dat het herstel snel gaat en je nergens meer last van hebt!
    Liefs

  7. Uhm… Heel naar voor je maar waar gaat het nu precies over? Aambeien? Kan het niet helemaal volgen… In ieder geval een voorspoedig hetstel gewenst, hopelijk ben je er van af! En idd soms maakt een bevalling meer kapot dan je lief is 😉 stom van die arts zeg… Wat een dodo

  8. Hopelijk ben je er nu vanaf. Wel ontzettend goed dat je het aankaart, want ik denk dat er inderdaad genoeg vrouwen rondlopen met dit probleem, maar er niet voor uit durven te komen!

  9. Stoer van je ,om dit te delen.
    Snel opknappen nu en genieten van het leven.Liefs Ell

  10. Laila van Hooff Antwoord

    🙂 Ook gij? Been there done that. Goed dat je een oplossing zocht! Fijn dat het achter de rug is. Zoen.

  11. Goed dat je hierover schrijft !
    Al is het maar één of twee vrouwen die door jouw bericht eindelijk de stap durven zetten… ze zijn tenminste geholpen :).

  12. Wat slecht van die artsen zeg…echt onprofessioneel. Fijn dat je de stap genomen hebt. Hopelijk knap je snel op en heb je er geen last meer van!

  13. demallemolenmoeder Antwoord

    Goed van je, dat je de stap hebt genomen en het ook nog eens met ons wilt delen. Op naar een voorspoedig herstel. En ik zou zeggen; Tot nooit meer ziens, aambeien!

  14. En hoe voel je je nu?! Lijkt me best een vreemde gewaarwording dat ze daar gaan lopen snijden haha! Je hebt het weer té leuk op papier (nja digitaal tekstdocument ofzo?) gezet. Sterkte met het herstel en hopelijk komen die eikels niet meer terug!

  15. Wat fijn dat je er vanaf bent zeg!! Pijnvrij rondlopen… En wat goed dat je hierover schrijft !! Topper!! Hopelijk helpt het om het taboe te helpen doorbreken !! Voor nu: heel heel veel beterschap! Dikke kus uit Oisterwijk

  16. Tjee, wat dapper dat je dit deelt! Fijn dat je nu ein-de-lijk van die pijn af bent zeg!

  17. Stoer dat je dit deelt! Hoop dat je snel herstelt en geen pijn meer hebt! Liefs Liselotte

  18. You go girl! Goed dat je ermee naar de arts bent gegaan, hebt volgehouden na idiote reacties, èn met deze blogpost vast en zeker andere vrouwen op weg helpt! Succes met het herstel, hoop dat je je snel weer heel goed voelt!

  19. Wat goed dat je toch die stap heb gezet en jezelf niet meer laat pijn lijden. Vind knap dat je dit eerlijk durft te vertellen. Zo weten andere moeders ook dat het helemaal niet om te schamen is.

  20. Hanna @ eenbezigbijtje.nl Antwoord

    Wat naar, fijn dat je iemand hebt gevonden die je wel heeft behandeld en hopelijk ben je nu af van die nare pijnen!

  21. Wat goed dat je door bent gegaan dat je iemand hebt gevonden die je goed helpt. Zo knap dat je over zo’n onderwerp schrijft. Zo knap als iemand zo persoonlijk is op haar blog. Top. Beterschap voor de komende dagen!

  22. Pingback: Een uitgebreide behandeling bij Cosmetique Pura in Maastricht

  23. Pingback: Ik ben trots! - Breg Blogt

  24. Pingback: Bodypositivity Tag | Dunne spriet met kipfilets of een unieke schoonheid? - Breg Blogt

  25. Pingback: Zomer bloghop: ontdek en win! - Breg Blogt

  26. Pingback: Vijf jaar moeder: rammelen die eierstokken écht niet meer? - Breg Blogt

  27. Pingback: Jaloers - Breg Blogt

  28. Pingback: Heb ik dan toch geen fibromyalgie? - Breg Blogt

  29. Pingback: Ik als blogger | TAG - Breg Blogt

  30. Pingback: Onze baby kreeg een urineweginfectie en belandde in het ziekenhuis - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.