Was gisteren alleen maar een leuke dag geweest? Had ik me dingen ingebeeld die er niet waren? Had ik iets fout gedaan? Komt dit nog goed?

Deel 1 of deel 2 van mijn verhaal gemist? Klikkerdeklik!

Breg bleef (en blijft) volhouden dat ik degene was die zonder om te kijken door liep. Tsja…Heel eerlijk gezegd hadden we allebei op die dag genoeg gedronken. Laten we zeggen dat de waarheid in het midden ligt.

Praten werd dansen, dansen werd…

Deze tweede Pinkpop dag verliep zonder grote gebeurtenissen. Ik pendelde af en aan tussen mijn vriendenclub en de blonde babe en de consumptiebonnen leken te verdampen in het warme licht van het heerlijke festivalzonnetje. Het grote wachten was op de dagafsluiter: Kings of Leon. Het grote dilemma die dag was mijn gezelschap. Enerzijds was ik met mijn vrienden op Pinkpop, anderzijds wilde ik maar al te graag terug naar Breg. Vandaar dat ik er zachtjes op aandrong beide gezelschappen te bundelen. Dit lukte vrij aardig. Vandaar dat ik me nog breder lachend en resoluter een weg baande door de dichte meute. Kings of Leon kon me gestolen worden. Ik wilde naar Breg.

Ergens halverwege dit barslechte, maar fantastische, optreden stonden we bij elkaar. Praten werd dansen, dansen werd omhelzen, omhelzen werd… Omhelzen werd zoenen. In een fractie van een seconde verdwenen onze 60.000 omstanders en waren we even samen alleen.

Een lange nacht

Die avond liepen we wederom samen, voetje voor voetje, het festivalterrein af, deze keer daarentegen met onze handen stevig in elkaar, zodat er geen mogelijkheid meer was om elkaar kwijt te raken. Tikkie gespannen lopend richting camping A zou ik Breg voor het eerst voorstellen aan mijn vrienden. Ik zeg tikkie gespannen, maar eigenlijk bedoel ik bloednerveus.

Ik ken mijn vrienden inmiddels voor het grootste deel van mijn leven. Hoewel ik wel heel macho kan zeggen dat hun mening er niet toe doet, het tegendeel is waar. Des te blijer was ik dan ook dat Breg vanaf het eerste moment werd opgenomen in de club. Gezellig keuvelend op het luxueuze meubilair (lees: blauwe kliko) werd camping A de eerste halte van een lange nacht. Goed opgevoed als we zijn (toch schoonmoeder?) eindigde onze nacht echter, ergens tussen 4 en 5 uur `s ochtends, apart van elkander in ons eigen bedje.

Dag 3 brak, iets later aan dan gepland. Normaliter duurt het uren voordat ik voor het eerst naar mijn telefoon grijp. Deze ochtend daarentegen was mijn telefoon actiepunt 1. En jawel, meteen een envelopje van Breg in beeld. SMILE! De flirtteller was inmiddels doorgeslagen tot +100. Dit was geen flirten meer, dit was gewoon lekker pril verliefd. Roze hoedjes festival werd roze wolken festival.

……………………… <– Hier ter compensatie zelf een paar macho opmerkingen toevoegen. Het liefst iets met bier, “foebal”, snelle vrouwen en lekkere auto`s.

Deze derde dag vloog voorbij. Hoogtepunt, afgezien van Breg, Foo Fighters. Dieptepunt: afscheid.

De realiteit

De vierde dag staat normaliter in het teken van inpakken, wegwezen en het stampvoetend wederkeren naar de echte wereld. Deze keer daarentegen was er iets anders, heel anders. Pinkpop bleek voor mij althans een perfecte situatie om Breg te leren kennen. We waren echter nog steeds collega`s. Hoe zou onze relatie zich voortzetten in deze professionele omgeving? De werkvloerrelaties die ik kende, stonden gespannen onder de waakzame omringende ogen en minstens zoveel meningen. Meestal duurde een dergelijke relatie kort en was het einde smeuïg voor omstanders, maar hels voor de wederhelften. We hadden daarom vrij snel besloten onze relatie (vooralsnog) geheim te houden.

De eerste keer dat we elkaar weer zouden zien, was op het werk. Ik begon later die dag. Zij was er al vanaf het begin. Met hartslag 120 liep ik het pand in, met hartslag 173 stond ik in de lift en met hartslag 367 liep ik de afdeling op. Snel kijken waar ze was. Onze ogen vonden elkaar. Onze mondhoeken deden tegelijkertijd een dansje. Dit wat wij hadden, had niets met Pinkpop te maken.

Nu (pas) bijna 5 jaar later, ben ik nog vrijwel dagelijks godsamme blij en dankbaar voor alle gebeurtenissen in dat bewuste weekend in juni.

Hou van je pop!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Etienne, ook wel bekend als de Roodharige Hunk, neemt af en toe het woord op Breg Blogt om zijn visie over allerlei onderwerpen te delen.

22 Reacties

  1. Ahhhhh wat lief!!! Ondanks dat ‘pop’ dat is hier echt héél fout 😉 😉

  2. demallemolenmoeder Antwoord

    Yeah, het vervolg ?
    Super lief zeg. En een man die zich zo kan verwoorden en het zo durft op te schrijven, wauw. Denk dat mijn man net iets te macho is ??

  3. Coole foto van je hunk! En wat lief dat hij dit over jou schrijft! Vooral dat laatste zinnetje!

  4. Ahhhhhh, ik vind dit echt enorm, maar dan enorm leuk om te lezen!!! Heel erg lief en zo leuk om de kant van die roodharige hunk te lezen.

    En “Pop” mag écht wel!

  5. Natasja ('t pumpke) Antwoord

    Ahhh… ik heb genoten van jouw én zijn verhaal! Leuk om hetzelfde verhaal van 2 gezichtspunten te zien.
    Jammer dat dit ‘feuilleton’ nu afgelopen is. Althans… deze versie.
    In het echt gaat het sprookje nog altijd door!

  6. Zo leuk om te lezen, Please zeg dat er nog meer komt?
    Jullie schrijven beiden top! En pop mag als het liefkozend wordt gebruikt!

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.