De roodharige hunk: zijn verhaal #2

Breg liep rechtstreeks achter me aan. Voordat ik begreep wat er gebeurde had ik haar hand vast. Ook al stond de flirtteller inmiddels op +5, toch drong nu pas tot me door dat dit geen collegiaal gezellig uitje was. Dit uitje ging een volstrekt andere kant op. HELP!! Ze vindt me echt leuk. WAT NU?! Gewoon doorlopen, knikkende knieën negeren, niet kijken en… en VASTHOUDEN!

Deel 1 van mijn verhaal gemist? Klik hier.

En toen…

Inmiddels +5 op de flirtteller, maar wel +5 met een inwendige hulpkreet. Ruim 60.000 man stonden om me heen en dus 60.000 potentiële hulplijnen. Deze hulpvraag moest ik echter zelf beantwoorden…

Niet veel later zaten we een tijdje met zijn tweeën te keuvelen. Bregs entourage had ons inmiddels verlaten. Er moest namelijk: A naar andere TMF-awards acts gekeken, B gegeten en gedronken en/of C geshopt worden naar festival prullaria met een roze inslag. Allemaal donders tactische goede redenen om ons alleen te laten. Mijn sms inbox (“gast, waar ben je?“) en blaas draaiden inmiddels op volle toeren, zonder dat ik iets met de bijbehorende prikkels had gedaan. Je laat namelijk niemand alleen op een festival. Al helemaal niet iemand, waarmee je in een emotionele dans bent verwikkeld.

Vluchten

Na niet al te lange tijd kwam een van haar vriendinnen terug van weg geweest. Dit was het perfecte moment om even alles terug op een rijtje te krijgen en de eerder genoemde prikkels aandacht te geven. “Ik ga weer even terug naar mijn vrienden. We sms`en!” Deze actie had me gezien haar gezichtsuitdrukking duidelijk en terecht punten gekost (flirt-tussenstand +3).

Tegen de tijd dat de voorlaatste act van het mainstage vertrokken was, stuurde ik haar een bericht met de vraag waar ze was. Ik voelde na de eerder genoemde actie natuurlijk ook wel nattigheid en was dus benieuwd naar het antwoord. Al heb ik geen idee meer wat er letterlijk in het antwoord stond, maar een afwijzing was het gelukkig niet. Vrij snel na dit telefonisch contact stond ik weer naast mijn blonde babe. In het begin ietwat ongemakkelijk. Binnen korte tijd daarentegen weer met +5 op de flirtteller.

Meer lezen: Breg’s versie van het verhaal begint hier…

Huh? Maar wacht!

De optredens van Selah Sue en Coldplay vlogen, met de nodige versnaperingen en perfect gezelschap, voorbij. Voordat ik er erg in had, was dag 1 ten einde. Met Jan Smeets op de achtergrond liepen we gezamenlijk “voetje voor voetje” het terrein af. Ook al liet de drukte het niet altijd toe. Alsnog probeerde ik zo dicht mogelijk bij mijn babe in de buurt te blijven en vonden onze handen elkaar steeds vaker. Totdat… Totdat een dranghek onze wegen scheidden.

Huh wacht even? Ze liep toch net nog achter me? En nu? Waar is ze? In een fractie van een seconde was ze opeens verdwenen. Ook haar entourage was nergens meer te bekennen? Breg? BREG? Dag 1 die zo mooi begon, had opeens een heel vreemd einde gekregen. Wat was er gebeurd? Was ze zomaar doorgelopen? Gedesillusioneerd en vol vragen liep ik alleenzaam naar naar de camping… (flirt-tussenstand +3)

Dag 2: Vindt ze me nog leuk?

De eerste herkenbare klanken die ik vanaf de camping kon horen de volgende “ochtend” waren mmmmh-bop van het illustere bekende blonde Amerikaanse trio. Geen hoge prio op mijn Pinkpop lijstje, dus nog even chillen. Vol vragen over de afgelopen dag en avond liep ik, samen met mijn vrienden, naar het festival terrein. Zou ik haar bellen? Nee wacht, een smsje is veiliger.

Ongeveer 2 optredens later vatte ik alle moed bijeen om naar haar toe te gaan. Ik had inmiddels precies te horen gekregen waar ze was en liep naar haar toe. Of mijn vrienden het mij in dank afnamen dat ik weer weg ging, speelde weliswaar in mijn hoofd, maar vond ik op dat moment allang niet meer belangrijk. Op een afstandje zag ik haar vriendinnen al zitten. Breg was er niet bij. Met licht trillende knieën, maar dit verbloemend met branie, voegde ik me bij het gezelschap. “Ze is net weg, maar komt zo weer terug”, wist een van haar vriendinnen me te vertellen. Op een afstandje zag ik haar al verschijnen.

Was gisteren alleen maar een leuke dag geweest? Had ik me dingen ingebeeld die er niet waren? Had ik iets fout gedaan? Komt dit nog goed?

Nu kun je door naar het derde en laatste gedeelte van mijn verhaal. Wees gerust het bevat flash forwards. We zitten pas aan het begin van dag 2 namelijk.

Etienne