In een wereld die soms wel lijkt te draaien om perfectie is het fijn om soms eens stil te staan bij je leven op dat moment. Je  wordt om je oren geslagen met foto’s van interieurs, outfits, opgemaakte koppies en uitgaansavondjes: stuk voor stuk perfect. Mijn leven hangt van imperfecties aan elkaar en ik denk erover na wat ik wil veranderen om het perfect te maken…

Over het antwoord op deze vraag hoef ik niet lang na te denken, dat is namelijk simpel: heel erg weinig!

Oké, natuurlijk zijn er een aantal dingen die ik direct zou veranderen als ik de kans krijg. Een gezonde papa, een gezonde familie in zijn geheel, iedereen die ik mis weer tot leven wekken, morgen als miljonair wakker worden, nooit meer oorlog in de wereld. Maar helaas, dit zijn allemaal dingen die ik niet kan veranderen. Dus daar heb ik het vandaag dan ook niet over.

Ik merk dat ik er soms een beetje kriegel van wordt, al die perfecte plaatjes die geschetst worden op social media. Ik zou liegen als ik zeg dat ik er nooit aan meedoe, ook ik maak eerst 36 selfies voor er een goede tussen zit om te delen. Toch vind ik niet dat ik mijn leven mooier maak dan het is. Ik ben er eerlijk over dat ik regelmatig last heb van een flinke dip. Mijn fysieke gesteldheid is bij tijd en wijlen ook een ramp sinds ik moeder ben geworden (MAAR JE KRIJGT ER ZOVEEL VOOR TERUG). Ik heb onlangs bekend dat mijn huis een behoorlijke chaos is. En ik loop gewoon het liefst de hele dag rond in mijn Nel Veerkamp legging.

Kleine stapjes naar een Pinterest waardig huis

Laten we het nog even over ons huis hebben. De kans dat ik ooit een Pinterest waardig huis krijg is ongeveer nihil.(Toch, mam?) In het echt bedoel ik dan hè, want in mijn hoofd heb ik het al helemaal uitgedokterd. De stap om ook daadwerkelijk zooi het huis uit te werken en rustigere ruimtes te creëren is een hele grote. In de tussentijd neem ik kleine stapjes. Zo komt er binnenkort een nieuwe keuken, een uitgelezen kans om de keukenkastjes eens goed uit te mesten. Weg met alle incomplete nep-Tupperware setjes. Afscheid nemen van pakken paneermeel uit 2012 en bye bye honderdduizend briefjes, bonnetjes en andere zooi. Dat laatste vind je trouwens allemaal terug in De Rommella. Hebben jullie er ook zo eentje? Zo’n la waar je alles gauw inpropt voor je bezoek krijgt? Met de gedachte: “Dan ruim ik het later wel goed op” Gebeurt nooit. Tot je een nieuwe keuken krijgt, dan moet je wel. Al denk ik dat de la met inhoud en al de prullenbak in kan, maargoed.

Rust

Terug naar die perfectie. Hoe langer ik erover nadenk, hoe minder ik echt zou willen veranderen. Sinds ik de afgelopen 3,5 jaar met zeer grote regelmaat in een flink dal ben beland, ben ik rustiger geworden. Vroeger moest ik namelijk overal bij zijn. Ik plande gerust 3 afspraken op een zaterdag, bleef tot na sluitingstijd in de kroeg hangen en was zelden een avondje alleen thuis. Ik had veel vluchtige vriendschappen en de onrust woekerde in mij als onkruid in de zon na een flinke regenbui. Wat ben ik blij dat ik die rust heb gevonden, dat ik nu een hechte club met échte vrienden om me heen heb verzameld. Dat ik me niet meer rot voel als ik op vrijdagavond op de bank zit. Sterker nog, ik ben vaak zielsgelukkig als ik op de bank zit in het weekend. Laatst ging ik na een etentje nog even wat drinken met een vriendin en we wisten niet eens meer waar we heen moesten. Als twee ontredderde oude wijven liepen we door de stad. Na twee biertjes stonden we allebei zo uitgebreid te gapen, dat het tijd werd om naar huis te gaan. Het was toen 21.15 op zaterdagavond. Erg? Nee hoor, helemaal goed.

Part time huismus

Nu wil ik niet zeggen dat ik nooit meer op stap wil of ga. Nee joh, ik verlang er nog weleens naar hoor. Lekker een avond flink aan de boemel met vriendinnen. Meestal ontstaan die avondjes spontaan of zijn ze gekoppeld aan een bepaald feest en dan heb ik de avond van mijn leven. Ik hoef alleen niet meer zo nodig elke week de stad in of naar alle “hippe” feesten om niks te missen. Je zou me wel een part time huismus kunnen noemen.

De moraal van dit verhaal

Ja die is er dus eigenlijk niet, een moraal. Wel een conclusie: ondanks de dips, ondanks een gammel lijf en ondanks de chaos in mijn huis kan ik concluderen dat mijn leven perfect is. Ik heb een dak boven mijn hoofd, een baan en het allerbelangrijkste: een grote en een kleine man waar ik heel veel van houd. En die ook heel veel van mij houden, ondanks mijn imperfecties, John Legend zingt in All of me:

Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections

Dat laatste vind ik een perfecte woordcombinatie. Imperfect kan namelijk ook perfect zijn. ♥

Hoe zit het met jou? Zou jij veel aan je leven willen veranderen op dit moment? 

xBreg

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

8 Reacties

  1. Ik zou mijn moeder weer tot leven toveren en mezelf 20 kilo lichter. Maar verder behoorlijk tevreden. Over dat soort dingen nadenken heeft ook geen nut. Het leven loopt zoals het loopt en we have to deal with it!

  2. Ik ben voor het eerst in lange tijd tevreden 🙂 Ik zou graag inderdaad nog wat meet afvallen maar ik ben gewoon blij met hoe ik nu in het leven sta. Dat uitgaan is zo herkenbaar. Ik ging pas geleden voor het eerst weer uit en dacht echt, wat doe ik hier.. haha

    • Wat heerlijk dat je tevreden bent lieverd, dat verdien je ook! Haha ja he, als ouwe taarten in de kroeg 😉

  3. Ik denk dat er altijd wel wat dingen zijn die je graag anders zou willen zien. En zijn die dingen eenmaal verandert, dan komt er wel weer iets nieuws…

    • Ja precies, die zogenaamde perfectie bestaat ook helemaal niet volgens mij. It’s all about imperfections 😉

  4. Mathiske's mama blog Antwoord

    Die rommel la, of kast ? ik ben van het weggooien maar mijn man wil het liefst alles bewaren op de zolder of de schuur, de schuur puilt ondertussen uit.. het perfecte plaatje zou zijn als ik weer zo strak zou zijn als met onze bruiloft, een dikke station voor de deur, en een baan die part time net zo veel verdient als fulltime. Maar dan zou ik ook “normaal” zwanger willen kunnen worden, als ik dan toch mag kiezen. Maar ik denk dat het pas perfect is als je je kleine dingetjes toch maar met een korreltje zout neemt en het leren accepteren.

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.