Het avondeten is hier in huis een vorm van Russisch roulette: de pasta die op maandag nog vol overgave en binnen 10 seconden naar binnen werd gewerkt kan op dinsdag zomaar het smerigste ter wereld zijn… Tot zover niks nieuws voor menig ouder. Op de dagen dat mijn dreumes de tijd neemt voor zijn eten heeft het diner echter een hele andere functie gekregen: het is namelijk een vorm van mindfulness geworden. Oké, ik leg je uit hoe het bij ons werkt!

  • Elk kruimeltje dat van zijn lepel op zijn hand belandt wordt uitvoerig bekeken, geanalyseerd, waarna de hand wordt uitgestoken naar mij dan wel vriendlief met de tekst: “Baaaaaah”. Denk hierbij een zeer dramatisch gezicht met pruillip *ADEM DIEP IN*
  • Als het kruimeltje van de hand is verwijderd (want waarom zou je zelf je hand even in je mond stoppen?) ontstaat het volgende probleem: de sperzieboon wil niet op de vork! Vervolgens ramt de dreumes net zo hard en lang met de vork in het bord tot alle sperziebonen door de lucht vliegen, om vervolgens met -wederom- een pruillip heel zielig naar zijn ouders te kijken en “Oooh” te zeggen… *ADEM LANGZAAM UIT*
  • Kijk niet te blij als er ein-de-lijk een hap richting de mond gaat! It’s a trap! Terwijl jij namelijk jubelend toekijkt, besluit de dreumes vlak voor het moment suprême een ieniemienie korreltje van de lepel te nemen, om de lepel met een mooie boog weer in het bord te mikken *ADEM DIEP IN*
  • Als je besluit om even te helpen kun je rekenen op een sirene waar die van de brandweer nog een puntje aan kan zuigen *ADEM LANGZAAM UIT*
  • Alles, maar dan ook echt ALLES, binnen een straal van 10 kilometer van het bord met eten is interessanter dan het bord met eten zelf *ADEM DIEP IN*
  • Laat je niet verleiden door lieve knipoogjes, lachjes of zelfs handkussen, want, again: It’s a trap! *ADEM LANGZAAM UIT*
  • Doe vooral alsof je niet oplet en zorg dat je je eigen bord een beetje rap leeg eet. Als je namelijk besluit jouw eten af te staan aan je dreumes, loop je het risico te eindigen met het koude, half voorgekauwde prutje in het Jip en Janneke bordje…*ADEM DIEP IN EN DAARNA LANGZAAM UIT*

Door de ademhalingsoefeningen wordt het vanzelf mindful, makkie toch? Aangezien dit hele scenario MINSTENS 30 minuten duurt, kun je even lekker tot rust komen en niks anders doen dan langzaam in- en uitademen. Hoef je dat niet meer te doen na het eten en heb je dus meer tijd over om te Netflixen.

Ter illustratie heb ik onlangs mijn telefoon op timelapse stand gezet, terwijl ik op een maandagavond met Laurens aan tafel zat. Hij met een bord eten voor zich, ik niet, aangezien Etienne later thuis was. Ik besloot eens rustig te kijken wat er gebeurde. De originele duur van de opname is een half uur. In die tijd heb ik ongeveer de hele trukendoos zoals hierboven beschreven voorbij zien komen en uiteindelijk ging er een half bordje eten in, yeah baby!

xBreg

p.s. als ik de moeders van de gemiddelde peuter moet geloven is dit nog peanuts vergeleken bij wat nog komen gaat. Ik kan niet wachten!

Volg je mij al op Facebook en Twitter?

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

14 Reacties

  1. Hahaha mafkees! Ik heb een wat jonger kindje zoals je weet en hij is zo wild enthousiast als er eten voor zijn neus komt, dat hij alles naar binnen propt. Als hij het een beetje zat is, pas dan vliegt het eten door de lucht. Al probeer ik nu al te leren dat hij niet met eten mag spelen/gooien.

  2. Else@elseboer.nl Antwoord

    Opa laten komen….. dat optreden maakte indruk! Bordje zo goed als leeg.

  3. Ivy is trouwens 4 nu en het is nog steeds drama, plukt alles er tussen uit en zo

  4. Haha! Ik word ook erg vaak verleid door lachjes en stralende ondeugende oogjes nadat er weer wat eten op de grond is beland 😉 Stiekem toch wel erg grappig!

  5. Hahaha geweldig dit. Ik heb volgens mij al 7,5 jaar niet rustig aan tafel kunnen zitten tijdens het avondeten.

    Onderhandelen met toetjes werkt hier soms wel 😉

  6. Hahahaha!
    Ik durf t bijna niet te zeggen maar ik roep langzaam eten!!! En als ik me na 2 min omdraai is alles op ? en ala ik niet oplet heeft hij mijn bord ook leeggegeten ?

  7. Oef is dit wat me te wachten staat?! Haha! Yara is nu 9,5 maand dus we helpen haar nog veel met haar avondeten. Die gooit nu alleen nog met haar brood.

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.