Zondag vertelde ik dat we gisteren een afspraak hadden bij de kinderarts. Reuze spannend, want we hadden al eerder de goede hoop gehad dat we klaar waren met dit hoofdstuk. Vandaag vertel ik je hoe het was en of we nog terug moeten komen…

De dag begon met het plakken van een plaszakje. Zoals ik al voorspelde ging het niet helemaal volgens plan en konden we het eerste zakje weg mikken. Dan maar een tweede zakje plakken. Dit bleef beter zitten, dus we stapten in de auto en vertrokken.

Als je vanaf de parkeergarage het ziekenhuis in loopt, kom je vaker de ziekentaxi tegen: een golfkarretje dat patienten vervoert die moeilijk ter been zijn. Laurens riep: “AUTO!” en de vriendelijke meneer vroeg of we mee wilden rijden. Hup, dat ding in en daar gingen we, met 3 kilometer per uur door de gang. Een beetje awkward voelde het wel, zeker toen Laurens de eerste meters wat angstig om zich heen keek. Toen de meneer versnelde naar 5 km per uur gilde hij het uit van plezier. 😉

Toen we aankwamen op de kinderpoli was het tijd om te wegen, te meten en het zakje te legen.  Helaas bleek dat de inhoud al grotendeels in de luier was beland. Lekker dan. Daar gingen we, poging nummer drie. Laurens was het gepluk aan zijn lijf en edele delen inmiddels wel beu, wat ik niet zo gek vind. Het zakje werd geplakt en we moedigden hem aan om goed te drinken. Ik pakte hem even stevig beet en hij liet zich maar al te graag knuffelen.

Lekker knuffelen

Vervolgens begon het wachten. Het spreekuur van de kinderarts liep uit, dus we vermaakten ons op de gang…

lekker rennen! - bregblogt.nl

Eenmaal aan de beurt sprak de kinderarts binnen enkele minuten al de, inmiddels legendarische, woorden: Hollands welvaren. We spraken wat over Laurens zijn gezondheid, zijn gewicht en lengte. Ook bespraken we dat hij een paar weken geleden zo ziek was geweest. Ze gaf aan dat ze het vertrouwen heeft dat de urineweginfectie geen blijvende sporen heeft nagelaten, omdat deze anders weer de kop had opgestoken toen Laurens die bacterie had in november. Zoiets kan eventuele sluimerende klachten aan de nieren of blaas dan wakker maken. Deze uitleg eindigde ze met de woorden:

“Ik denk dat het tijd wordt om een stempel op zijn bil te zetten en om jullie te laten gaan!”

YEAH! Het verlossende woord! Geen controles meer, maar vol vertrouwen de toekomst in! Etienne en ik keken elkaar aan en moesten allebei even slikken. Dit was het moment waar we zo lang naar hebben uitgekeken en op hebben gehoopt. En nu was het zover, na ruim 1,5 jaar is het boek dicht. En wat heeft het een mooi einde. We liepen licht geëmotioneerd en vooral reuzetrots naar buiten. Anderhalf jaar geleden liepen we datzelfde ziekenhuis in met een hele zieke baby van amper 4 kilo in een maxi cosi. Twee weken later kwamen we naar buiten met een propje van 5 kilo dat weer opgeknapt was en met een hoop zorgen erbij. Elk onderzoek daarna liepen we een tikkeltje zenuwachtig met de kinderwagen of de buggy door de gangen. En nu? Nu stapte er een kerngezond meneertje van 83 centimeter lang heel erg trots tussen ons in door de gang naar de parkeergarage.

Laurens en mama - bregblogt.nl

Hollands Welvaren, als je dat maar weet!

Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes de afgelopen dagen, deed ons erg goed!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.

Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

19 Reacties

  1. Gelukkig , gefeliciteerd ! En nu lekker genieten van het groot gaan worden Laurens !!

  2. Tranen, jong. Van blijdschap hoor. Hoop voor jullie dat alles nu mag blijven zoals het is!

  3. Zelfs ik vond het spannend om te lezen over de uitslag. En dat terwijl ik je kleine dreumes zelfs nog nooit ‘live’ gezien heb. Als moeder weet je hoe zenuwslopend dit kan zijn. Gefeliciteerd met het goede nieuws en nu genieten. Van het leven, van jullie dreumes en niet te vergeten van elkaar??

  4. Yeah!!!! fijne en vooral mooie verlossende woorden!! Wat een heerlijk nieuws !! Dag controles tot nooit meer ziens! 🙂 !

  5. Pingback: Als je baby moet worden opgenomen in het ziekenhuis

  6. Pingback: Onze baby kreeg een urineweginfectie en belandde in het ziekenhuis - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.