Het kiezen van een naam voor een baby is één van de moeilijkste dingen die ik ooit in mijn leven heb gedaan. Je geeft iemand een naam, waar hij voor de rest van zijn leven mee moet leven. Dat vind ik nogal wat hoor! Voor mijn zwangerschap waren we er al helemaal uit, de namen voor zowel een zoon als dochter stonden vast. Toch liep het een beetje anders…
In deze blog:
Top 10
Al heel lang had ik een jongens- en een meisjesnaam paraat. Etienne vond ze ook allebei prachtig. We wisten zeker dat onze zoon Lucas ging heten. Voor een meisje stond het ook al vast: Cathelijne. Dat kan ik wel zeggen, nu er geen gezinsuitbreiding meer komt. Toen we wisten dat we een zoon kregen gingen we ons verdiepen in de namen. Lucas bleef favoriet, alleen stond deze naam in 2014 in de top 10. En we zouden het niet zo leuk vinden als hij met meerdere naamgenootjes in de klas zou komen. Dus namen we afscheid van die naam.
Namenboek
Avond na avond struinde ik door het -hormonaal aangeschafte – namenboek dat naast mijn bed lag. We waren het over een aantal dingen eens en dan met name wat we niet wilden:
- Je mag de naam nooit horen in de Action, terwijl hij door een moeder luidkeels door het gangpad geschreeuwd wordt… (je snapt me wel ;))
- Er moest “oom” voor kunnen…
Symbolisch
Ineens wist ik het! Onze zoon moest Laurens gaan heten! Waarom dan Breg? Nou, dat ga ik je nu vertellen! Als ik een jongetje was geweest, had ik uiteraard geen Bregje geheten, maar Laurens. Ik vond het symbolisch en mooi om deze naam te kiezen. Het belangrijkste is, dat we het een prachtige naam vonden en nog elke dag vinden. Ik vind het zo bijzonder dat een naam bij iemand gaat passen! Laurens is ook echt een Laurens.
Meerdere namen
Etienne is katholiek gedoopt en heeft twee doopnamen, die van zijn peetoom en van zijn peettante. Ik ben niet katholiek en niet gedoopt, maar heb wel een tweede naam: Marieke. Gewoon, omdat mijn ouders dat mooi vonden. Saillant detail is overigens dat mijn opa graag had gewild dat ik Noortje ging heten, want dat vond hij een mooie naam. Helaas voor hem trokken mijn ouders hun eigen plan. Jaren later, toen hij het zelf helaas niet meer mee kon maken, kreeg mijn tante een dochter die ze Noortje noemde. Kreeg opa postuum dus toch nog zijn zin… 😉
We hebben ervoor gekozen om Laurens de namen van zijn opa’s mee te geven. Een eervolle vermelding voor beide grootvaders. Met die namen doen we heel weinig, tenzij meneer de dingen doet die niet mogen, dan schallen er 3 namen door de kamer…;)
Zo, nu weet je waar Laurens zijn naam vandaan komt, mooi hè?
Heeft jouw naam en/of die van jouw kindjes een speciaal verhaal?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
14 Reacties
Ahhh wat mooi! Wij hebben de naam uit een TV-serie 🙂 Wilden ook iets dat niet veel voor kwam en niet lekker Action-achtig klinkt inderdaad hahah
Haha, grappig zeg! Hier was Jamie de enige naam die wel toen mooi vonden en Fenna stond al heel lang op het lijstje, bedacht toen ik Moordvrouw keek 😉
Haha dat Action verhaal ? Ik heb ooit een hele leuke Aukje in de klas gehad en sindsdien wist ik zeker dat dat de naam moest worden. Gelukkig was Maikel het daar (uiteindelijk) ook mee eens.
Mooi verhaal! Toen ik de positieve test in mijn handen had wist ik dat het een meisje werd en dat gevoel is nooit veranderd. Tijdens onze vakantie in Italië (ik was toen 10 weken) kwam de naam Eline in ons op. We verzonnen nog een tiental andere namen maar die haalden het bij lange na niet bij deze naam. Een jongensnaam hadden we geen enkele.
Ik geloof het niet. Toen we eenmaal met oud-hollandse namen waren begonnen zijn we daar vanzelf mee doorgegaan. Zo kregen we Maartje, Jan, Teuntje, Ot en Piet.
Leuk om te lezen, vaak zit er achter een naam toch wel een verhaal. Mijn naam is afgeleid van mijn beide oma’s, ook wel een mooie gedachte.
Mooie naam! Ik heb ook zo gedacht, er moet tante voor kunnen en er keen rare bijnaam van kunnen maken 😉 Dus het werd Yarah!
Ik vond namen zo ontzettend lastig.
Bij de geboorte van Jarno hadden we geen meisjesnaam paraat. Althans… niet één waar we allebei 100% achter stonden. We wisten ook niet dat Jarno een jongen zou worden, en ik vond het helemaal niet fijn dat we de meisjesnaam nog niet hadden. Gelukkig pakte het goed uit.
Ik werkte in die tijd op een kraamafdeling dus ik had alles wel een keer voorbij zien komen… maar nog niet kunnen kiezen hè?
Uiteindelijk overal maar namen gaan zoeken… op aftitelingen, bij sportwedstrijden op t.v. en uiteindelijk bij de formule 1 kwam Jarno voorbij.
Josha kwamen we tegen bij een Expeditie-Robinson-Achtig programma. Daar was een deelneemster die zo heette. En we waren het nu wel snel eens! We wilden in ieder geval geen namen die veel voorkwamen. En dat is gelukt.
Maar die namen… dat was een bevalling apart.
O, en ik vergeet nog… De enige naam die we allebei mooi vonden voor als Jarno een meisje zou zijn was Eline. Maar vanwege onze achternaam waren alle namen met een E verboden…. Dus dat zou ‘m ook niet worden…
Wat leuk om te lezen, Breg! Mooi dat zijn naam (namen) een verhaal heeft. Finn stond zelfs in de top 5 en dat heeft me wel een tijdje tegengehouden. We hebben nog een aantal namen de revue laten passeren maar dit vonden we echt de leukste naam. En hij blijkt nu ook echt een Finn. 🙂 Dus op hoop van zegen dan maar, ik hoor zijn naam nog niet erg veel. Nog niet de Actioncheck gedaan, trouwens. 😉 Omdat ik het leuk zou vinden als hij een tweede naam zou krijgen maar we er niet uit kwamen welke man uit de familie de eer zou krijgen, hebben we een naam gekozen waar de letters van alle 3 de heren in verwerkt zitten. En het is gewoon ook een erg leuke naam. 🙂
Leuk om te lezen hoe jullie bij de naam van jullie zoon kwamen. Ik had voor dochter een naam in mijn hoofd. Vroeg mijn man steeds of hij een naam in gedachte had. Uiteindelijk zei hij, ok ik deel er één. En dat was de naam waar ik ook aan dacht.
Wauw da’s bijzonder! En werd het die naam ook uiteindelijk?
Voor onze zoon gingen we op zoek naar een naam met een Bijbelse betekenis die ook nog eens bij de achternaam zou passen en waar geen gekke rijmpjes op gemaakt konden worden. Het werd uiteindelijk Stefan en als tweede naam Jeremia. Voor onze dochter hadden we tot een paar dagen voor het bevallen geen naam (terwijl ik zeker wist dat het een meisje zou worden). Toen we naar Ben Hur keken viel de naam Tirza me direct op. Ik bracht het ter sprake, we hebben de betekenis opgezocht en we waren eruit 😉 Het werd Tirza Anna (past ook nog eens bij onze achternaam).
Hardop lachen om het zinnetje over de action. Ik vind het super tof dat je ervoor gekozen hebt om jouw jongensnaam te gebruiken. Zelf had ik Timmy geheten dus hier was dat geen optie vond ik zelf. De namen van mijn kinderen zijn niet echt symbolisch behalve de 2e en 3e naam van mijn dochtertje.