Nu de veertig stiekem al om de hoek gluurt, kreeg ik zin om te mijmeren over de afgelopen jaren… Er zijn dagen dat ik me nog in mijn twenties waan. Het lijkt nog maar zo kort geleden, dat ik een twintigjarig meisje was dat geloofde in een sprookje…..
In deze blog:
Van de lampen in de sloot
In 2000 zag ik het helemaal voor me: op mijn dertigste woonde ik in een grotemensenhuis met mijn man, labrador en onze twee kinderen. Ik zou een leuke baan in de evenementenbranche hebben en een boel toffe vrienden om me heen. Ik hing destijds vooral in de lampen en aan de bar en had behalve mijn droombeeld nog weinig doelen voor de toekomst. Ik leefde bij de dag en studeerde enigszins. Met hakken over de sloot en soms in de sloot, maar ik kwam elke keer weer op het droge.
Van liefde naar verdriet
In 2005 zag mijn leven er al veel anders uit. Tegen het einde van de zomer liep mijn toenmalige relatie na drie jaar op de klippen en ik moest opnieuw beginnen. Alleen dobberend in een nieuw appartementje. Dromend over ware liefde, verloren in mijn immense verdriet. Het kostte me zeker anderhalf jaar voor ik weer een beetje normaal was. Het cliché dat je de helft van de duur van een relatie nodig hebt om eroverheen te komen klopte in mijn geval wel…
Rust in de tent
In 2010 bloeide ik op. Na jaren aanklooien met dan weer een goede en dan weer een foute man, vond ik vooral rust. Ik hoefde niet meer zo nodig overal bij te zijn. Was tevreden met mezelf en mijn leven. Er was rust in te tent en ik vond het heerlijk. Toen ik op de laatste dag van dat jaar 30 werd, wist ik dat er een goed jaar voor me lag. En ik kreeg gelijk…
Hij kwam, kuste en bleef
In 2011 kwam Etienne in mijn leven, precies op het goede moment. Hij kuste me en ging nooit meer weg. Oké, de eerste maanden nog wel af en toe om thuis te gaan slapen, maar verder week hij niet meer van mijn zijde. Ik verloor mijn laatste wilde haren tijdens wat tripjes met vriendinnen en toen was het goed. Er kwam nog meer rust, op mijn dertigste. Na precies 1 jaar en 1 dag verkering betrokken we ons grotemensenhuis. Het sprookje kreeg steeds meer vorm.
Geen berg te hoog
We hebben wat pieken gevierd en dalen gezien in de afgelopen jaren. Mijn burn-out in 2012 bewees wat voor goed team we zijn. Geen berg te hoog, geen dal te diep: Etienne bleef bij me. Ik heb geleerd van zijn nuchterheid, kalmte en geduld. Hij droogt mijn tranen van verdriet en laat me heel hard lachen. Ik mag zo achterlijk doen als ik wil en dan vindt ie me nog de allerleukste: hoe cool is dat?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
22 Reacties
Wat mooi geschreven lieverd!!! En de aankomende jaren gaan vast alleen maar meer moois brengen! Xxx
Lief! Daar gaan we voor hè! xx
Wat heerlijk geschreven en wat fijn dat alles nu zo goed loopt 🙂
Het duurt even, maar dan heb je ook wat! 😉 xxx
Kijk, zo hoort het 😀 <3
lieff! xx
Ah je hebt je eigen mooie sprookje geschreven! ?
hihi, ja mooi he! <3
Wat mooi Breg! Op naar nog meer geweldige jaren samen! ?????????❤️
Als je dat maar weet!!! <3 xx
En zo is het! Xx mam
Dikke kus!!
❤️❤️
Love you zussie! x
Hij kwam, hij kuste en hij bleef…Luxe hoor….Soms zijn mensen ver over de 40 lieve Breg en komen ze tot de ontdekking dat het geluk van ooit zijn glans heeft verloren. En wat doe je dan? Houd je je wanhopig vast aan alledaags leven zonder sprankeling? Aan routine, vaste patronen? Ik koos de moeilijke weg,ging voor de liefde die werkelijk mijn hart beroert. Het verhaal wordt niet door iedereen goedkeurend aangehoord. Sterker nog; Deze liefde beleef ik om die reden alleen. Zonder bemoeienis. Eigen vlinders,eigen plezier,zelf hoteldebotel. Al bijna 1 jaar lang. Het verhaal schrijf ik niet online maar vertel ik je in vertrouwen onder een goed glas wijn. Je weet: Geluk komt niet aanwaaien, je moet er keihard voor werken en offers brengen.Toen ik 20 jaar was had ik ook mijn dromen. Toen ik 30 was nog steeds, toen ik 43 was startte ik een nieuwe droom en die duurt op mijn 44e nog altijd voort..Lieve Breg (broekie ;), geluk is niet alleen de bestemming. Geluk is ook; Genieten van de weg ernaartoe en vooral …blijven dromen! Love you , ben trots op je en denk nog maar eens aan me als je straks 25 jaar getrouwd bent…;) Dikke kus, Kirs
Zo te lezen moeten we gauw eens een wijndate plannen! Dank je voor je wijze woorden lieverd, je bent een topper! Tot gauw, liefs en dikke kus!
Je leven vooruit inplannen is iets wat iedereen doet, maar of dit allemaal uitkomt zoals je dacht is zeldzaam. Mensen hebben dromen nodig om door te gaan en ergens naar uit te kijken, lekenpsychologie. Het bereiken van alles is denk ik echter zeldzaam. Je valt ik weet niet hoe vaak in het leven, het is net hoe je op staat en doorgaat. Jammer dat er een burn out tussendoor heeft moeten komen, dit is zo naar.
Nu na alle jaren heb je het goed en mooi voor elkaar. Houd en geniet ervan, maar blijf vooral dromen.
Dromen blijf ik altijd doen! Dank je voor je lieve reactie! 🙂
Heel mooi geschreven, kan zo’n jonkie als ik nog wat van leren ;).
Haha Hanna, dat zal toch wel meevallen? 😉
Wow wat mooi!! Ja, meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen. Jeetje wat mooi geschreven, wat mooi! Ik ben zo blij voor je, dat je plaatje toch nog is uitgekomen! Alvast fijne verjaardag!
Aah wat lief! Dankjewel Nanouk! X