Poeh hee, belandden we afgelopen dinsdag zomaar ineens in een achtbaan! Inmiddels zijn we ruim 24 uur verder wil ik graag vertellen hoe het nu gaat en hoe de afgelopen dag is verlopen…
Laurens heeft dinsdagavond vanaf een uur of 10 de nacht doorgeslapen. Etienne lag al om half 9 te tukken en ik ben een uurtje later ook in bed gekropen. Ik geloof dat we het nodig hadden 😉 ‘s Ochtends zag Laurens er wel erger uit dan de dag ervoor, maar hij had geen koorts meer en was opgewekt. Wat een opluchting!
Dat de angst er goed in zat, merkte ik toen hij om 7.15 nog niet wakker was. (Normaal staat hij om 6.30 heel hard te schreeuwen in bed, omdat hij wil eten) Ik wilde hem niet storen, maar tegelijkertijd wilde ik ook weten dat alles goed ging. Dus Etienne ging heel zachtjes kijken en hoorde gesnurk. Gelukkig, niks aan de hand!
In de loop van de ochtend werden we bij de kinderarts verwacht. Hij onderzocht Laurens uitgebreid en concludeerde dat de uitslag gelukkig niet verergerd was. Hij gaf aan dat hij dinsdag was geschrokken en toen niet kon voorspellen welke kant het op zou gaan. Het was fijn om te horen dat hij vond dat we goed hadden gehandeld. Ik ben nogal van “ach joh, het zal wel meevallen” want ik wil dingen niet erger maken dan ze zijn. In dit geval is het (wederom) geruststellend en fijn om te weten dat mijn moederinstinct klopt en dat we als ouders goed hebben gehandeld.
Toen ik terugkwam uit het ziekenhuis en de kleine boef lekker in bed lang, kwam het besef van wat er nou gebeurd was. Dat ons kereltje door domme pech weer een bacterie opliep en we niet meer konden doen dan verzorgen en heel veel liefde geven. Gelukkig is het goed afgelopen en kunnen we nu met antibiotica zorgen dat ons kereltje weer opknapt.
Gisteravond was behoorlijk pittig, hij had pijn aan de blaasjes in zijn mondje en eten was een ramp. Machteloos keken we toe hoe hij worstelde met zichzelf, ik kan je zeggen dat zo’n situatie slopend en verdrietig is voor allemaal. Gelukkig hielp een zetpilletje en ging hij even slapen. Helaas werd hij later steeds huilend wakker en probeerden we hem te troosten en af te leiden van de jeuk en de pijn. Mijn hart lag in honderdduizend stukjes op de grond….Uiteindelijk is hij na een uitgebreide voetmassage rond middernacht weer naar bedje gegaan en viel meteen in slaap. Ik heb hem om kwart over 7 wakker gemaakt en as we speak zit hij heerlijk te ontbijten. Zijn huidje ziet er al een atuk beter uit, dus alle antibiotica doet zijn werk!
Ik weet dat er veel ergere dingen in de wereld zijn, voor ons is dit zieke kereltje even het ergste op de wereld. Mijn hart brak toen ik Laurens steeds zieker zag worden en we niet wisten wat er aan de hand was. Nu gaan we hopelijk weer met volle kracht vooruit, zodat ons mannetje weer poezelige wangetjes krijgt en hij weer zijn vrolijke, ondeugende en nieuwsgierige zelf kan worden. We houden hem lekker thuis deze week, zodat hij in alle rust kan herstellen. Dit wordt mede mogelijk gemaakt door de liefste buurvrouw en twee van zijn lieve suikertantes, waarvoor we enorm dankbaar zijn!
Tot slot: echt enorm bedankt voor alle lieve reacties en beterschapswensen, zoveel liefde en betrokkenheid doet ons heel erg goed!
xBreg
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
6 Reacties
Ach arm ventje! (En arme ouders.) Iedere ouder voelt zich rot als hun kind ziek is, dat lijkt me meer dan logisch. Hopelijk knapt hij verder op en is de nare uitslag snel verleden tijd!
Wat fijn dat het weer beter met hem gaat. Hopelijk is het snel helemaal over.
Wat fijn dat het beter gaat! Dikke kus en knuffel voor jullie xxx
Ach gussie arme Laurens, dat smoeltje ziet er ook zo zielig uit met al die uitslag 🙁
Ik ben blij dat het beter met hem gaat! Dikke kus van ons!!!
Och wat toch sneu, hopelijk idd een snel en goed herstel!
Wat een achtbaan zeg en als moeder je eigen kind zo ziek te zien is en blijft vreselijk. Ook omdat Laurens nog zo klein is en zichzelf zo in de weg zit met pijn en jeuk!! BAH! Top dat de antibiotica aanslaat!! GO LAURENS!! dikke kus uit Oisterwijk