Een paar maanden geleden kon je lezen over een grote stap die ik nam om mijn autoangst te overwinnen. In de maanden die daarop volgden zakte mijn heldhaftigheid langzaam weg en nam de angst weer de overhand. Tot vandaag….
Vriendlief is op mannenweekend naar Berlijn, dus we besloten met de achterblijvende dames om wat leuks te gaan doen in hetzelfde weekend. In de eerste instantie had ik gevraagd of iedereen mijn kant op wilde komen, omdat ik niet in het donker over de A79 durf. Die snelweg is namelijk niet verlicht, dus ik raak dan snel in paniek en zie niet meer waar ik heen moet. Niet zo handig met 120 kilometer per uur.
De weergoden hebben me deze week een duwtje in de goede richting gegeven. Met het stralende herfstweer van vandaag wilde ik heel erg graag met Laurens naar de dierentuin. Ik besloot mezelf een schop onder mijn kont te geven en opperde om na de dierentuin dan ergens in Kerkrade een hapje te eten.
Gedurende de dag stak mijn angst af en toe de kop op, maar ik negeerde hem volledig. Mijn besluit stond vast, al moest ik binnendoor rijden, al deed ik er 100 uur over, ik moest en zou zelf naar huis rijden.
Na een heerlijke dag met als afsluiter een gezellig etentje, met een voorbeeldige dreumes aan tafel (thank you Karma!) was het om 19.25 zo ver: ik stapte in de auto. Precies 25 minuten later parkeerde ik voor de deur van ons huis. Wat kramp in mijn vingers verraadde (of verried?) de spanning die zich daar had verzameld, maar verder zat ik vooral te glunderen van trots. I did it!
Nu is het een kwestie van volhouden en doorzetten, zodat die angst lekker ergens in een hoekje kan gaan zitten huilen! Alleen moet Etienne nu niet verwachten dat ik voortaan altijd de BoB ben…er zijn grenzen… 😉
xBreg
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
6 Reacties
Wat goed lieverd!!! Ik ben trots op jou!!!
Super stoer! Fijn zeg! En ondanks het vooruitzicht om te moeten rijden volop genoten van je dag? Knap! Je mag met recht trots op jezelf zijn!
Ja het was een hele fijne dag! Thanks!!
Heel dapper van je. Hoe belachelijk het soms in je eigen hoofd klinkt, die angst kan zo sterk zijn en de overhand nemen. Super knap dat je er tegenin bent gegaan!
Wat super goed dat je je eroverheen hebt gezet! Wat heerlijk voelt dat dan hè! Weer een stukje vrijheid terug 🙂
Hoi Bregje,
Wat goed dat je je angst weer bent aangegaan!
En je mag zeker trots zijn op deze overwinning.
Nu zet ik toch een paar kleine vraagtekens bij de weg die je ingeslagen bent.
Kramp in je vingers?
Negeren van je angst als deze de kop opsteekt?
“smoesjes” om ‘s avonds niet hoeven rijden?
De bovengenoemde punten zorgen ervoor dat je rijangst altijd op de loer ligt om het jouw moeilijk te maken.
Misschien helpen deze tips:
Kramp in je vingers? probeer eens op spannende momenten te trommelen met je vingers op het stuur.
Het negeren van je angst zorgt ervoor dat je je angst aandacht geeft en alles wat je aandacht geeft groeit.
Over smoesjes hoef ik eigenlijk niks te zeggen daar weet je zelf het beste antwoord op 🙂
Wil je meer weten over rijangst? neem dan eens een kijkje op http://www.verkeersschoolbochem.nl