Wat ik heb geleerd van mijn studie..

Natuurlijk heb ik veel vakinhoudelijke kennis opgedaan tijdens mijn studie. Daar gaan we het vandaag niet over hebben. Hoe interessant ik het HR vak ook vind, op mijn blog laat ik mijn werk zoveel mogelijk buiten beschouwing. Ik wil vandaag stilstaan bij hoe dit hele studietraject voor me is geweest en wat ik er uiteindelijk persoonlijk van heb geleerd.

Behaalde prestaties uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst

Tijdens mijn middelbare schooltijd ging ik van drie jaar brugklas via het VWO naar de HAVO. Ik had niet echt de intrinsieke motivatie om te studeren, terwijl ik er wel de brains voor heb. Na de HAVO vertrok ik naar Maastricht om te gaan studeren aan de Hoge Hotelschool. Ook hier bleek dat studeren niet echt in mijn bloed zat. Als naïeve achttienjarige keek ik nog niet verder dan een paar weken vooruit en helaas lukte het me niet om de opleiding voort te zetten. Iets waar ik niet trots op ben. Aansluitend heb ik de Middelbare Hotelschool gedaan én afgerond, waarna ik ben gaan werken in de horeca. De behoefte om verder te studeren had ik niet. Enerzijds omdat ik niet het (zelf)vertrouwen had dat ik een HBO studie aan zou kunnen, anderzijds omdat het me destijds ook niet belangrijk leek. Nu ik deze studie succesvol heb afgerond, realiseer ik me dat ik niet voor altijd een “slechte student” ben.

Ik kan meer dan ik zelf (soms) denk

Vol goede moed startte ik in september 2013 met mijn studie. Tijdens de eerste lesdag in oktober was ik zeven weken zwanger en wist ik dat ik het jaar niet in één keer kon afronden. Ik doorliep de eerste twee modules met veel plezier en haalde goede cijfers voor de afsluitende opdrachten. Mijn zelfvertrouwen groeide, ik bleek toch te kunnen studeren! De derde module, Arbeidsrecht, werd afgesloten met een tentamen. Oh wat was ik nerveus en de faalangst ontpopte zich weer razendsnel! Met een dikke toeter zat ik daar in de Jaarbeurs te zwoegen. Nét binnen de tijd had ik het vreselijk lastige tentamen af. Vier lange weken volgden, waarin ik op de uitslag wachtte. Ik had zelf al wel een inschatting gemaakt aan de hand van de antwoorden en die zag er niet rooskleurig uit. Gelukkig slaagde ik toch, met een nipte voldoende. Maar ach, voldoende is voldoende toch? Tijdens het schrijven aan mijn eindopdracht heb ik regelmatig uitgeroepen dat ik ermee ging stoppen en dat ik veel te dom was voor deze studie. Gelukkig heb ik met een 8,5 het tegendeel bewezen aan mijzelf!

Vertrouw niet blind op het oordeel van een ander, maar gebruik dit als hulpmiddel

De laatste module kon pas in mei 2015 weer starten, dit betekende dat ik er een jaar tussenuit moest. Achteraf gezien was dit ook prima, want ik had het nooit gered met een pasgeboren baby’tje, een nieuwe baan en een hormonaal lijf. Enfin, ik begon vier maanden geleden vol enthousiasme en het viel wel even tegen. Ik had moeite om weer in de flow te komen . Toen ik mijn opdracht in de laatste les voorlegde aan mijn docent kreeg ik feedback. Deze was positief, hooguit nog wat schrijftips en inhoudelijke puntjes op de i. Vol vertrouwen leverde ik de opdracht in. Toen ik na 2,5 week een slechte uitslag kreeg was ik dus even flink van mijn padje.  Ik was ook teleurgesteld in de docent, zij was toch degene die mij moest klaarstomen voor de opdracht? De feedback van de corrector en haar feedback kwamen niet overeen.  Ik voelde me stom dat ik teveel op haar oordeel had geleund. Mijn zelfvertrouwen kelderde enorm en ik stond op het punt om te stoppen. Gelukkig heb ik doorgezet en heb ik de feedback van Etienne en mijn zus dankbaar gebruikt, om uiteindelijk mijn opdracht pas in te leveren toen ik er helemaal achter stond.

Houd je hoofd koel

Zoals ik al heb laten doorschemeren ging deze studie gepaard met een gezonde portie drama van mijn kant. Ik heb meerdere “nervous breakdowns” gehad en die arme Etienne moest het regelmatig ontgelden. Als ik nu terugkijk vraag ik me af waar ik me al die tijd zo druk over heb gemaakt. Het was vast ook een veel prettigere ervaring geweest als ik het hoofd koel had gehouden… 😉

Soms is het goed om niet vooraf alles te weten

Als ik in 2013 had geweten hoe zwaar de combinatie gezin/studie/werk zou zijn, was ik er NOOIT aan begonnen. Ik ben dus heel dankbaar dat ik destijds geen idee had. Nu zit ik namelijk apetrots te glunderen en ben ik zo blij dat ik heb doorgezet, waardoor ik nu ook officieel opgeleid ben in mijn geliefde vakgebied.

Zeg nooit nooit…

De afgelopen weken heb ik regelmatig geroepen dat ik nooit meer ga studeren. Maar nu het achter de rug is kan ik het weer relativeren en zeg ik geen nooit meer. Wie weet komt de kans nog eens voorbij en grijp ik hem met beide handen aan. Met een koel hoofd en vertrouwend op mijn eigen kracht komt het dan vast helemaal goed!

xBreg