Mijn kleine blonde boef met zijn mooie blauwe ogen: er zijn geen woorden om te beschrijven hoeveel ik van hem hou. Als hij me overlaadt met natte zoenen, lekker tegen me aan kruipt of 100 keer “mama” zegt kun je me opvegen. Als ik aan hem denk moet ik meteen lachen en ik straal van trots als we samen over straat gaan. Toch zijn er dagen dat het niet altijd Zwitsalgeur en maneschijn is en ik meneer wel achter het behang kan plakken. Doe ik natuurlijk niet, maar hypothetisch gezien zou het weleens fijn zijn en lekker rustig ook.
Wanneer ik zo’n dag heb? Nou bijvoorbeeld als ik….
- op de crèche hoor dat mijn dreumes de hele dag zo vrolijk is geweest, goed heeft gegeten en geslapen. Vervolgens kom ik thuis en zie ik hem veranderen in een gillende keukenmeid die wortels in de gordijnen mikt en om 21.30 ein-de-lijk eens gaat slapen..
- dat ene leuke topje aantrek als we samen op pad gaan en er binnen no time een enorme bananen/melk/ snot/moddervlek op zit.
- de kroonprins een uitgebreid ontbijt heb gegeven, met de “aauuwwtooooo” heb gespeeld, en honderd keer “ja” heb gezegd als hij “mama” zegt (waarna hij heel schattig giechelt, maar dat terzijde). Ik plof neer met een broodje en wil een hap nemen. Uit mijn ooghoek zie ik iets aan komen vliegen: een klein handje graait naar mijn ontbijt. Dacht het niet Piet! Ik eet lekker “ontspannen” verder met een gillend kind aan mijn voeten.. (I know, ik ben een Loedermoeder)
- meneer reuze schattig heb aangekleed en er onderweg achter kom er al een mega vlek op zijn trui zit
- Lekker aan het koken ben en er een klein mannetje aan mijn been komt hangen dat persé ‘Bij mama! Bij!’ wil en dit duidelijk maakt met krokodillentranen en een pruillip. Ik ben dankbaar voor de draagzak!
- hem netjes insmeer met zonnebrand en hij vervolgens eerst over zijn wang en daarna in zijn oog wrijft. En dan nog niet in staat is om te snappen dat hij daarmee moet stoppen en dus uit frustratie nog harder gaat wrijven… (vind ik oprecht heel zielig). Gelukkig hebben we inmiddels een zonnebrandcrème gevonden, waarbij dit verleden tijd is.
- me na een dag zonder hem verheug op een dikke kus en knuffel en hij heel hard wegrent als hij me ziet…
- wel de kans krijg om een zoen op zijn wang te planten en hij hem meteen afveegt met zijn hand…
- hem na een uitgebreide baddersessie en voor vertrek naar een feestje nog even laat rondscharrelen in zijn romper, en hem vijf minuten later onder de modder naast de zandbak terugvind. Vol trots dat hij het deksel een stukje had opengekregen…
- denk nog even gauw een boodschapje te kunnen gaan doen rond dutjestijd en dit uitmondt in een groots theaterspektakel waarbij ik mijn kind ternauwernood tussen de schuifdeuren vandaan kan plukken…
MAAR JE KRIJGT ER ZOVEEL VOOR TERUG!!!
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
18 Reacties
Haha herkenbaar! Leuk stuk Breg! X
Thanks zussie! X
ik vermoed dat die lieve meiden van kdv gewoon liegen. hier ook altijd het perfecte kind verhaal… geloof er niets van. ja knikken, lief lachen en doorrrr is mijn tactiek! x
hahahaha! Vandaag weer hoor en thuis kakt ie twee keer in 10 minuten een schone luier vol 😉
Het is een cliché, maar wel waar.
En dat hij thuis heel vervelend wordt, na een goede dag op de crèche, is denk ik ook een ontlading. Thuis kun je je laten gaan, want dat is thuis.
Mooi gezegd! Dat denk ik ook, is een fijne gedachte dat hij zich thuis veilig voelt.
Zolang we dat maar in gedachten houden hè.. je krijgt er zo veel voor terug! Hihi
Haha precies! En anders is er altijd nog wijn 😉
Dat “vleugje” baby in de titel van je blog is niet meer helemaal actueel if you ask me 😉 X
Wat dacht je van een vloedgolf dreumes? 😉
Haha zo’n leuk stuk!
Thanks! X
Leuk geschreven! Ik kan me goed voorstellen dat je hem af en toe achter het behang kunt plakken hoor, haha. Maar dat weegt gelukkig niet op tegen alle geweldige en positieve dingen die je er voor terug krijgt!
haha ja gelukkig wel! De rest van de tijd zit ik vertederd te kijken 😉
Pingback: Salukes, september! | Breg Blogt
Pingback: Hier word ik blij van! | Breg Blogt
Pingback: Hier word ik blij van! - Breg Blogt
Pingback: Salukes, september! - Breg Blogt