Perfect pilates

Donderdag is mijn vaste pilatesavond. Nou ja, ik probeer elke week te gaan en dat lukt me zo’n 40 keer per jaar ook zeker wel. Als ik te lang wegblijf krijg ik sowieso een berichtje van één van de andere dames met de vraag waar ik uithang. Na 6 weken spijbelen om allerlei redenen ben ik vorige week weer begonnen. De drie dagen spierpijn die volgden waren het waard, ik voelde me goed! Gisteren ging ik, met 33 graden, gewoon weer naar de les. Deze keer besloten we om de les buiten te doen….dat was uuhh bijzonder….

Het buitenterrein van de sportschool is bedoeld voor allerlei hippe outdoor activiteiten, maar het is wat verwaarloosd. Tussen de distels en brandnetels vinden we allemaal een plekje om ons matje neer te leggen. De wind ruist hypnotiserend door de grote berkenboom en de zon zakt langzaam achter het gebouw. Dit kan best weleens fijn worden.

Ho eens even, wat valt daar uit de boom? Een teek? Nee hè, daar gaat mijn ontspannen toestand. Zo goed en zo kwaad als het kan doe ik de oefeningen. Links en rechts wordt af en toe wat gemopperd over beestjes, maar we gaan door. Eenmaal aan iets begonnen maken we het ook af, that’s the spirit!

Een paar keer moet ik stoppen, omdat er een wesp op mijn hoofd landt. Bij de rugspier oefeningen foetel ik een beetje, omdat ik niet met mijn voeten op de grond wil liggen, want ja, ik heb nou eenmaal bedacht dat de teken hier met bosjes uit de boom vallen.

Afsluitend doen we een korte meditatie. Ik ga liggen, verkies de ontspanning boven mijn angst voor beestjes en leg mijn benen in de houtsnippers aan het einde van mijn matje. Diep ademhalen, de aandacht bij je lichaam houden. Hé, wat kriebelt daar? Oh nee hè, dit voelt als een enorme spin! Bijf ademen Breg, het valt wel mee. Oh jee, het gekriebel wordt erger! Ik vlieg overeind en ontdek alleen een miertje op mijn knie. Oké, weer liggen. Waar was ik gebleven? Ademhalen en aandacht naar mijn buik. Dat lukt. ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ. Nee hè, een wesp! Op mijn arm! Niet kijken, hij gaat zo wel weg. ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ. Ik vlieg overeind en ontdek alleen een dikke bromvlieg.

“Beweeg langzaam je handen en voeten en kom in je eigen tempo rechtop zitten” klinkt het iets verderop. Gelukkig, we zijn klaar. Zelfs nu ik dit schrijf voel ik de beestjes nog overal kriebelen.

Hopelijk regent het volgende week en blijven we weer lekker veilig binnen. Er is geen groot avonturier verloren gegaan aan mij….

xBreg