Dat je als vrouw door hormonen een tikkeltje (ahum) emotioneler wordt is inmiddels wel bekend. Dat op het moment dat je moeder wordt daar nog een schepje bovenop wordt gedaan kan je soms behoorlijk overvallen..
De ergste nachtmerrie van een moeder is dat er iets met haar kind gebeurt. Uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat er weinig meer over was van de ooit zo stoere Bregje toen mijn aapje in het ziekenhuis belandde.
Later, toen Laurens op ontdekkingstocht ging, sloeg mijn hart regelmatig een slagje over. Ik vrees de dag dat hij gaat klimmen en klauteren. De eerste keer dat hij met een blauwe plek terugkwam van de crèche moest ik nog net niet huilen. Bij de gedachte dat mijn kind straks op de basisschool ook heus wel eens een mep of een duw zal krijgen word ik week in mn knieën.
Als een leeuwin waak ik over het allermooiste, dierbaarste en kwetsbaarste persoontje in mijn leven en zing ik heel hard het lied van Frozen als ik me bovenop hem dreig te werpen.
Afgelopen maandag hadden we controle in het ziekenhuis (later meer daarover) en zodra ik een voet over de drempel zette gebeurde het weer. Mijn hele sterke moedergestel zakte als een plumpudding in elkaar.
Hoi, mijn naam is Bregje en ik ben een puddingmoeder.
Ben jij ook (veel) zachter geworden sinds je moeder bent? Tell me!
xBreg
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
9 Reacties
Ik kan er niet over mee praten. Nu denk ik, ach wat, daar worden ze hard van. Maar je weet maar nooit hoe je je dan voelt als je dadelijk toch echt zelf een kleine hebt. Maar gelukkig overleven ze het wel! Denk dat de ouders vaak harder schrikken als het kind zelf, hihi.
Nou, dat is helemaal waar, zowel het hard worden als de schrik van de ouders. Ik wil ook geen moeder worden die er steeds bovenop zit en zo een bang kind creëren, maar soms heeft mijn moederhart t zwaar 😉
Ja absoluut!! Probeer kleine dingen wel los te laten, zoals nu hij aan t tijgeren is. Hij stoot regelmatig z’n hoofdje ofzo maar van de week had hij koorts en dan oh oh oh puddingmama tot de max hiero. Als ik mee zou maken wat jij met je kleintje meemaakt zou ik dus echt een hoopje pudding zijn…
Oh ja koorts is zo zielig en dan voel je je zo machteloos! Is Hummel wel weer opgeknapt?
Ach weet je, het is nu niet meer heftig, de herinneringen maken het soms pittig. Hebben nu een gezond mannetje, dat maakt zoveel goed!
Compleet machteloos! (Toevallig hierover blogje ingepland staan voor morgen) ja gelukkig wel! Het is waarschijnlijk 6e ziekte want hij zit nu onder de rode vlekjes, maar de koorts is gezakt.
Goed dat je het een plekje hebt kunnen geven en er nu zo positief in staat! 🙂
Oh ja 6e ziekte is niet tof, heeft Laurens ook gehad, was een zielig hoopje. Sterkte voor Hummel en papa en mama! Dank je voor je lieve woorden 🙂
Tja , mijn ervaring is dat dat levenslang blijft ( sorry) Je kind blijft je kind hoe oud dan ook , als moeder gun je je kind geluk , het is heel pijnlijk als dat niet gelukt is(tot nu toe ) en dat het dan ook nog eens tot tranen toe gekwetst kan worden in het gevecht om dingen los te laten , wat ze ook nog eens alleen moet doormaken omdat je alleen maar mag luisteren en er voor haar zijn maar je mag je er niet mee bemoeien ………Heeeeel lastig en verdrietig !
Kinderen maken je inderdaad kwetsbaarder!
Pingback: De Winprinses | Breg Blogt