Mijn liefste…..(4)

Grappig dat je aandacht langzaam verslapt als iets of iemand geleidelijk uit je dagelijkse routine verdwijnt. Zo is het ook met jou, mijn liefste…

Een paar maanden geleden begon ik met loslaten. (klik) Ik was er klaar mee om passief af te wachten tot het beter zou gaan. Dan had ik kunnen wachten tot ik een ons woog. Begin mei startte mijn studie weer en had ik ook nog maar weinig tijd voor je. Ik had de mooiste voornemens: elke dag minimaal 30 minuten naar buiten, een strakke planning erop na houden met school en vooral mijn sociale leven niet vergeten….het werd een succesverhaal….

Een paar dagen geleden keek ik in mijn fit-app, die bijhoudt hoeveel minuten ik per dag beweeg. Ik had al zeker 2 weken de 30 minuten per dag niet gehaald. Oeps! Daarnaast ben ik in de afgelopen 4 weken maar liefst 1 keer gaan sporten…oeps in het kwadraat! De combinatie gezin, werk en studie is een hele pittige. Eerlijk gezegd heb ik me er best wel op verkeken, toen ik weer begon vorige maand. Ik probeer zoveel mogelijk te doen als Laurens overdag slaapt en wanneer hij ‘s avonds in bed ligt. Hij laat zich niks wijsmaken en ik kan plannen wat ik wil, meneer doet zijn eigen ding. En terecht! Hierdoor heb ik wel mooi geleerd dat ik nog meer moet loslaten. Na een lange werkdag kan ik helaas niet altijd de puf opbrengen en dan ga ik met een schuldgevoel naar bed. Ook niet echt handig, maar het accepteren helpt al veel. Mijn sociale leven is ook niet altijd even rooskleurig. Ik verkoop regelmatig “nee” op de uitnodiging voor een feestje, ladies night of dagje weg. Gelukkig heb ik de liefste vriendinnen (klik)  die mijn spagaat snappen. Ik maak het over een paar weken weer goed met veel rosé en tijd!

Gelukkig heb ik gisteren mijn moduleopdracht ingeleverd, dus dat ei is al gelegd. Nu heb ik nog een paar weken om mijn eindopdracht eruit te werken. Een iets zwaardere bevalling en ik verheug me op het moment dat de woorden zo uit mijn vingers vliegen. Tot die tijd verdiep ik me in literatuur, denk ik veel na over de inhoud en broed ik mijn eitje langzaam uit. Wat zal het een enorme opluchting zijn als ik straks voor de laatste keer een document upload, op inleveren klik en me realiseer dat ik klaar ben! Hoe eerder hoe beter, maar ik moet wel realistisch blijven. Voor onze zomervakantie ga ik het niet meer redden, dus heb besloten om mijn studie dan 2 weken helemaal los te laten. Ik heb er door alle drukte en stress van de afgelopen weken enorm veel behoefte aan om met mijn mannen te relaxen. Gewoon, met z’n drietjes een beetje kneuteren op de camping, je kunt me niet gelukkiger maken!

En jij, mijn liefste,  jij staat hier lekker in de koele woonkamer, terwijl het kwik buiten dagelijks stijgt. Ik kom dus gezellig af en toe bij je afkoelen en de batterij opladen, zodat ik weer kan knallen voor de laatste loodjes. Maar verder besteed ik nog maar weinig aandacht aan je. Stiekem ben ik daar heel trots op, want dit betekent dat ik grote stappen heb gemaakt!

xBreg

Ps volg je me al op Facebook? Nee? Klik!