Gisteren had ik een blind date. Ik vond het reuze spannend en tegelijkertijd keek ik er enorm naar uit. Om half 5 stapte ik in de auto naar Breda. Een autoritje dat ondanks de spits soepel verliep. Vol verwachting stapte ik binnen op de afgesproken plek….

Daar zaten ze. Acht vrouwen die ik nog nooit eerder in mijn leven had gezien.  Nou ja sommige wel al op de foto, want zo gaat dat met daten tegenwoordig. Ja ja, waarom daten met 1 iemand, als het ook meteen met z’n tienen kan, veel gezelliger hoor!

1 Ding hadden en hebben we gemeen: we zijn allemaal mama. De één pas 1 jaar (ik), een ander al ruim 7 jaar. Wat ons bindt is dat we dezelfde cursus volgen met als doel een relaxte en tevreden mama zijn. Ik was afgereisd met een andere Maastrichtse mama en we schoven aan de grote tafel. Een glaasje wijn erbij en even een beetje aftasten. Met een aantal dames delen we al 8 weken lief en leed in een besloten Facebookgroep. Het vertrouwen en de veiligheid in de groep zijn enorm groot, je kunt en mag delen wat je wilt en wordt niet veroordeeld. Want laten we wel wezen, veroordelen is iets dat moeders onderling nog weleens doen. Vaak om de eigen onzekerheid te verbloemen of uit een stellige overtuiging dat haar aanpak de allerbeste is. Zo onnodig, je kunt in mijn ogen beter je krachten bundelen. Is nog gezelliger ook!

Tijdens de avond aten we heerlijk dankzij de heren van Smaaker en zo kwamen de gesprekken vanzelf op gang. Over de onzekerheid die het moeder zijn soms met zich meebrengt. De angst om iets verkeerd te doen, waardoor je kind op zijn 18e nog steeds bij je in bed wil slapen. De conclusie dat dit laatste toch niet gaat gebeuren, dus gewoon lekker doen wat op dit moment goed voelt. Want wie heeft er eigenlijk ooit al die regeltjes bedacht? Dat je kind langzaam is als hij op zijn eerste nog niet loopt, op zijn 4e nog niet fietst of op haar 3e nog lekker af en toe een flesje melk wil drinken? We wisten allemaal geen antwoord op deze vraag.

Oh en echt hè, na het aanhoren van alle kleuterperikelen en de verhalen over gezinnen met meer dan 1 kind bedacht ik me hoe rustig ik het eigenlijk nog heb met mijn kleine dreumes. Ja, ik zeg NOG, want ik ben niet heus zo naïef dat ik denk dat het bij mij allemaal soepel zal gaan verlopen de komende jaren.  Bring it on!

Het was een avond vol ervaringen uitwisselen, oplossingen bieden en ontvangen en ook veel lachen. Bijzonder dat je met een groep relatief onbekenden zo’n fijne band kunt opbouwen in korte tijd!

Ik ging naar huis vol inspiratie en met mijn zelf versierde tegeltje waarop ik een quote schreef die ter plekke aan de muur hing:

” Maak van een tijgermug geen mammoet”

Deze knoop ik goed in mijn oren, want laten we wel wezen: hoe vaak is iets dat wij een probleem noemen nou ook écht een probleem?

xBreg

 

Volg je Breg Blogt al op Facebook? Klik hier voor mijn pagina en mis geen enkel blog meer!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

6 Reacties

  1. Natasja ('t pumpke) Antwoord

    Heel herkenbaar, wat je schrijft. Als moeder heb ik de allermeeste steun ervaren en de beste opvoedtips gekregen via een moederforum op internet. Ik zou hun tips niet kunnen missen. Ik ken de club moeders intussen 11 jaar, en ze zijn echt een onderdeel van mijn leven geworden.
    Ik denk dat jij wel snapt dat dit zo kan gaan… Vaak kijken mensen me niet-begrijpend aan als ik hierover vertel.

  2. Pingback: Dag Juni! | Breg Blogt

  3. Pingback: Extravert en verlegen, dat kan toch helemaal niet? - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.