Hoppakee, het is juni! Dat betekent dat de zomer deze maand toch echt verwacht wordt, Pinkpop voor de deur staat en ik meer dan 1 jaar moeder ben. Maar eerst nog even terugblikken op mei. Een mooie, fijne maand waarin we veel dierbare herinneringen hebben gemaakt en tegelijkertijd veel terug hebben gekeken. Lees je mee?

Bye May

De maand begon al meteen goed met mijn eerste lesdag in Eindhoven. Na een pauze van een jaar ben ik de laatste fase van mijn opleiding Personeelsmanagement ingegaan. (klik) Ik moet eerlijk zeggen dat het me nu een stuk zwaarder valt dan vorig jaar. Toen was ik zwanger en had ik een deel van de opleiding al verlof, waardoor ik alle tijd had om opdrachten te schrijven. Nu werk ik 3 dagen, heb ik op mijn vrije dagen gezelschap van mijn kleine vriendje en ben ik ‘s avonds vaak heel moe. Ik moet dus echt tijd blocken in mijn agenda om te studeren. Nog even doorbijten, als het goed is heb ik over 1,5 maand alles ingeleverd! Oh hell….over anderhalve maand al!

Op 6 mei vond onze langverwachte fotoshoot plaats! (klik) We zijn zo blij met het resultaat en showen de foto’s dan ook vol trots aan vrienden en familie. De styling van mijn outfit voor deze shoot werd mede mogelijk gemaakt door Yolande, de leukste styliste van Nederland! (klik)

10 Mei was mijn eerste Moederdag. Ik keek er al weken naar uit en vond het reuze spannend. Wat zou Laurens geknutseld hebben en wat zouden we voor leuks gaan doen? Het werd een heerlijke dag. Ik kreeg ontbijt op bed, Laurens smeerde een zachtgekookt ei over het dekbedovertrek, ik ontving een mooi knutselwerk en mocht de hele ochtend in bed blijven hangen. ‘s Middags gingen we uit lunchen en ‘s avonds bestelde Etienne sushi voor me. Als klap op de vuurpijl kreeg ik een hele mooie armband! (klik) Het was een dag met een gouden randje. Als cadeau voor mijn moeder schreef ik een brief aan haar (klik), waar ze echt heel blij mee was. Weer eens wat anders dan een cd met klassieke muziek hè mam!

Nu kan ik me voorstellen dat je denkt, joh Breg, allemaal leuk hoor, dat je het zo naar je zin hebt, maar dat kan toch niet elke dag zo zijn? Nee dat klopt. Als je me al een tijdje volgt weet je dat het afgelopen jaar ook de nodige dalen met zich meebracht. En ik ben er beretrots op dat ik er eigenhandig uitgeklommen ben. Des te frustrerender is het soms als ik weer onderuit ga. Als ik de zon niet zie schijnen en bang ben dat er de meest vreselijke dingen gaan gebeuren. Deze momenten zijn er regelmatig. Ik maak er ook geen geheim van dat ik het leven met een baan, studie  en gezin soms heel pittig vind. Om nog maar te zwijgen van een dreumes die sinds de dag dat hij 1 werd leek te weten hoe een driftbui in elkaar zit. Gelukkig ben ik naast mijn lieve familie gezegend met de allerliefste verkering en een stel geweldige vriendinnen die er voor me zijn en voor wie ik er ook met alle liefde mag en wil zijn. (klik) Daarnaast volg ik nog steeds een hele fijne online cursus, waarin ik samen met andere mama’s leer om relaxed in het moederschap te staan. Vooral op de dagen dat ik denk dat ik alles moet en dat de last van de hele wereld op mijn schouders rust haal ik hier weer positieve energie vandaan! (klik)

Het hoogtepunt van mei was toch wel de verjaardag van Laurens. Ik barstte al 2 weken spontaan in tranen uit als ik er aan dacht dat hij 1 werd en dat hij nooit meer zo’n klein poezelig babymensje werd, dus heb het van me afgeschreven. (klik) Bijzonder om te lezen dat het gevoel dat ik heb ook heel sterk herkenbaar is voor de moeders met oudere kinderen…eigenlijk voor alle moeders!

In de dagen voor Laurens zijn verjaardag ging ik “herbevallen” dezelfde dagen weer opnieuw beleven. Ik schreef er een, al zeg ik het zelf, een vermakelijk verslag over. (klik) De verjaardag zelf was een hele mooie dag. De zon straalde tussen twee regenachtige dagen in, familie en vrienden kwamen samen in onze tuin en ons lieve kereltje was het vrolijke middelpunt. Hij genoot van de slagroomtaart en werd overladen met cadeaus en dikke knuffels….lucky little bastard!

Ja, het was een mooie maand. Terwijl ik hier zo zit te schrijven realiseer ik me dat ik alweer in mijn 6e blogmaand zit. Een onbeschreven blad dat voor me ligt, klaar om gevuld te worden met herinneringen…..let’s go!

Had jij ook zo’n fijne meimaand? Vertel het me, ik lees het graag!

xBreg

Heb je mijn Facebookpagina al geliked? Nee? Klik hier en mis geen enkel blog meer!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.