We moeten niet vergeten om melk te halen. De zolder is een troep, we moeten er deze week iets aan doen. Ik moet nog studeren. Ik moet mijn vriendinnen niet vergeten te bellen/appen. Ik moet Laurens gezonde voeding voorzetten en pedagogisch verantwoord met hem spelen. Ik moet op mijn werk geen fouten maken. Ik moet een leuk blog schrijven. Ik moet….ik moet…ik moet……
Steeds bewuster word ik me ervan. Hoeveel ik dagelijks moet van mezelf. En hoe streng ik voor mezelf ben als ik de aan mezelf opgelegde eisen niet haal. Als ik alleen boodschappen, de was en een grote opruimronde in huis heb gedaan met een actieve dreumes aan mijn been, sta ik me ‘s avonds te verantwoorden tegenover Etienne, omdat ik vind dat ik te weinig heb gedaan die dag. Om vervolgens te horen dat ik niet zulke onzin moet uitkramen. ❤
Soms word ik zo moe van dat moeten. Wil ik gewoon kunnen doen waar ik zin in heb en ‘s avonds tevreden gaan slapen. Zonder een baksteen in mijn maag. Piekerend over wat ik die dag allemaal fout heb gedaan. Af en toe spoelen de tranen alle energie weg en begin ik de volgende dag weer van voor af aan. Op zoek naar de zon.
Gelukkig zijn er ook genoeg goede dagen, waarop ik als een veertje door de dag dans. Ik koester ze en maak foto’s in mijn hoofd. Een collage van herinneringen om nooit meer te vergeten. Ik weet inmiddels dat de zon altijd schijnt, je moet soms alleen de wolken even wegblazen.
Mijn online cursus Aandacht voor Moeders helpt me op weg. Het is zo fijn om te merken dat mijn zorgen, twijfels en valkuilen niet gek zijn. Om ervaringen te delen en van elkaar te leren. Om te ontdekken dat ook schuldgevoel weer overgaat (Dankjewel An, deze prent ik echt in mijn geheugen). Om elke dag weer een stukje dichterbij het mogen te komen en het moeten los te laten…
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
4 Reacties
Ah wat herkenbaar zeg om te lezen! En wat mooi geschreven!
Pingback: Mijmeren over mei | Breg Blogt
Heel herkenbaar hoor! Als ik dan eindelijk eens een keertje op de bank lig niks te doen dan gaat dat stemmetje in mijn hoofd maar door “dit moet nog en dat moet nog…” zucht…
erg herkenbaar… ik had het er laatst met een collega over, mijn hoofd is nooit leeg, ik moet nog stofzuigen, koken voor morgen, bieb boekje zoeken voor morgen….. vaak doe ik me dit toch echt zelf aan… Mijn man maakt het niks uit, als hij moet koken, mijn dochtertje boeit het niet of ze dat boekje nu of volgende week mee neemt naar school. Dus ik ga nu ECHT proberen om het woord MOETEN niet meer zo vaak te gebruiken!! maar gelukkig heb ik ook andere leuke MOETJES zoals: ik MOET echt weer wat gaan drinken met een vriendin, of ik MOET echt weer gaan shoppen 🙂