Vandaag is mijn eerste Moederdag. Een dag waar ik al het hele jaar naar uitkijk, aangezien ik vorig jaar nét naast het Moederdagpotje pieste. Dit jaar laat ik alle knutselwerkjes, het ontbijt op bed en de aandacht van mijn mannen heerlijk over me heen komen. Vandaag is jouw 39e Moederdag. En vandaag zet ik jou in het zonnetje, omdat je dat verdient!
Mijn herinneringen als klein meisje zijn dat ik altijd wel in jouw buurt te vinden was. Samen naar de markt, shoppen, een beetje klooien in huis of gewoon lekker een boekje lezen. Als je aan het werk was kwam ik vaak even langs om te kletsen of te “helpen”.
Je hebt ook heel wat met me te verduren gehad. Met name in de jaren dat ik druk bezig was om uit te vinden wie ik eigenlijk was en wat ik wilde, laten we zeggen de tien jaar vanaf het moment dat mijn puberteit in volle gang was. We lijken heel erg veel op elkaar en konden daardoor flink botsen. Papa heeft heel wat moeder-dochter ruzies tot een goed einde moeten brengen als sussende scheidsrechter. Je stond altijd voor me klaar, maar ik liet het niet altijd toe. Ondanks de strubbelingen hebben we samen veel mooie herinneringen gemaakt. Samen naar Turkije, Milaan, Londen en als klapper naar New York in 2012.
Toen ik door een burnout getackeld werd in augustus 2012 groeiden we meer naar elkaar toe. Ik leerde om opener te zijn over mijn gevoelens en om jou en papa meer te betrekken bij mijn leven en bij wat er nu écht speelde. Zelf ben je ook opener geworden en ik vind het zo knap dat je nu positief naar de zaken kijkt en vooral focust op wat er wél goed gaat!
Je bent er altijd met een luisterend oor en een advies. Je fluit me rustig terug als je merkt dat ik weer probeer te jongleren met 10 ballen tegelijk. Heel regelmatig komen jullie een weekendje naar Maastricht, om lekker bij te kletsen, te knuffelen met Laurens en om onze stok achter de deur te zijn voor klusjes die veel te lang zijn blijven liggen… 😉
Gelukkig botsen we nog steeds weleens, anders zou het saai worden. Alhoewel het niet echt meer botsen is. Jij bent er goed in om mij uit te lachen als je vindt dat ik iets geks doe of zeg. Ik hoor dat meestal meteen aan je stem en onze gesprekken worden op die momenten geregeld verrijkt met het woordje “trut” 😉 Als een klein meisje spring ik dan meteen op de kast, maar gelukkig duurt dat altijd maar eventjes. Wat trouwens ook altijd leuk is (not!) is dat je altijd eerlijk bent over mijn nieuwe aankopen. Dat gaat dan ongeveer zo:”Kijk mam, ik heb een nieuwe broek, vind je hem leuk?” Jij kijkt dan wat sceptisch en zegt: “Hmmm” “Oké, da`s een nee dus” en hop, daar zit ik weer op de kast. Gelukkig is je reactie ook vaak: “Heel leuk, waar heb je hem gekocht, die wil ik ook!” 😉
Samen hebben we naar de geboorte van Laurens toegeleefd, door te shoppen, weer een beetje aan te klooien in huis en veel te kletsen over wat er zou gaan komen. Geen van ons beiden had verwacht dat we op het allerlaatste moment ook echt letterlijk samen naar de geboorte zouden toeleven. Toen ik na 35 uur weeën, puffen, en uiteindelijk een paar uur persen, op de achterbank van de auto naar het ziekenhuis moest, riep ik naar Etienne: “Mama moet komen, je moet mama bellen!”. Papa en jij zaten net lekker een pizza te eten op de Markt, want het zou nog wel een paar uurtjes kunnen duren. Jullie hebben de pizza’s in laten pakken en zijn naar het ziekenhuis gecrost. Daar heb je me door de laatste uurtjes heen gesleept, samen met Etienne, terwijl papa geduldig op de gang zat te wachten op zijn kleinzoon. Op het moment suprême hield je me bij de les, zodat ik Laurens bewust op de wereld zag komen en aan kon pakken. Een prachtige ervaring die onze band voorgoed heeft veranderd. Jouw enige dochter was moeder geworden. We delen nu iets heel speciaals en begrijpen elkaar veel beter.
Je staat niet alleen voor Etienne, Laurens en mij klaar, maar ook voor papa, de jongens en hun gezinnen, jouw broer en zussen en je vriendinnen. Ik vind je een geweldige oma. Je bent lief, geduldig en warm. Als het nodig is ben je streng, zoals alleen oma’s dat kunnen zijn. Samen met papa geniet je van jullie Pensionado leven. Als de verhuizing naar jullie nieuwe flat straks achter de rug is kun je weer lekker ontspannen samen met papa. Ik kan alleen maar wensen dat ik als ik met pensioen ga ook nog zo kan genieten met Etienne en Laurens en wie weet nog een elftal aan kinderen. 😉
Lieve mama, bedankt voor je onvoorwaardelijke liefde, steun en geduld. Ik hoop dat we nog heel veel jaren van en met elkaar mogen genieten.
Hieronder speciaal voor jou een lied van die ene leuke mevrouw! 😉
♥ I love you ♥
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
4 Reacties
Ja, zo kun je het ook verwoorden……..ik kwam. Niet verder dan bedankt dat je mijn moeder bent:oops:
Haha heerlijk Det!
Pingback: Mijmeren over mei | Breg Blogt
Pingback: De tien van Breg #3: Mijn eigen favorieten van 2015 - Breg Blogt