De perfecte foto…

Je kent ze wel, die prachtige kiekjes, gemaakt door een professionele fotograaf. De juiste lichtinval, een lachend baby’tje en stralende papa en mama. Ik heb al menig keer jaloers gekeken naar zulke foto’s. Gelukkig heb ik het nu zelf ervaren en deel ik mijn ervaring met jullie!

Newbornshoot met een natte afloop

Tijdens mijn zwangerschap hebben we een fotoshoot gedaan bij Esther Hameleers. Dit beviel zo ontzettend  goed en het resultaat was zo mooi, dat we besloten om na de geboorte van Laurens een newbornshoot te doen. Ik zag het al helemaal voor me, prachtige foto’s van ons slapende kleine mannetje en van ons stralende gezinnetje…

Vrijdag 6 juni 2014. Laurens was 10 dagen oud. We waren nog net op tijd om mooie newborn kiekjes van hem te laten maken. Na de 10 dagen zijn de kindjes steeds vaker en langer wakker en wordt het dus lastiger om ze mooi slapend op de gevoelige plaat vast te leggen. Enfin, Esther kwam aanrijden met een auto vol schattige attributen. Laurens had de dag ervoor rond dezelfde tijd voorbeeldig geslapen tussen de voedingen door, dus dat zou wel goed komen. Esther richtte haar mini-studio in, de verwarming ging een paar graadjes hoger en ik wiegde Laurens in slaap. Wat dus niet lukte. Nog een beetje voeden, wiegen, liedje zingen: er gebeurde niks. Dus besloten we hem wakker op de foto te zetten. Ik legde hem op de mooie deken neer en hij pieste spontaan alles onder! Daarna hebben we nog wat pogingen gewaagd, maar het werd niks. Arme Esther, die bleef geduldig en haalde alles uit de kast. Maar zo werkt het met kindjes: als ze iets niet willen gebeurt het ook niet. Ikzelf raakte er behoorlijk van in de stress  (ik was al niet zo ontspannen, laat staan fotogeniek, door de hele kraamhel) en dit voelde de kleine man aan. We spraken af om een herkansing te doen als Laurens wat ouder was.

Met de wind in de haren op de foto

Op 6 mei 2015 gingen we in de herkansing! We reden naar een mooie appelboomgaard aan de rand van Maastricht. Het waaide behoorlijk, dus de bloesem was al gevlogen. Desalniettemin was het een prachtige plek! De eerste twintig minuten vond Laurens het wel leuk, lekker sjansen is tenslotte zijn favoriete bezigheid! Toen de wind verder opstak, daalde zijn humeur. Het zou me niets verbazen als de bewoners van de aangrenzende wijk hebben gedacht dat het luchtalarm af ging! 😉 Toen hij in een súpervette rode auto mocht zitten verdwenen zijn traantjes als sneeuw voor de zon. Na ongeveer drie kwartier was de rek er echt uit en werd de wind er ook niet vriendelijker op, dus zijn we gestopt. Gelukkig heeft Esther heel veel foto’s kunnen schieten dus eind goed al goed!

Hieronder show ik een aantal kiekjes van het eindresultaat, we zijn er zo blij mee. Heerlijk om een mooie momentopname te hebben van Laurens als nog-net-baby-en-bijna-dreumes, want elke keer als ik met mijn ogen knipper is hij weer veranderd!

Heb jij weleens een fotoshoot gedaan?

Volg je me al op Facebook? ♥