Maanden heb ik me erop verheugd. Het was tenslotte alweer 1,5 jaar geleden dat ik ze voor het laatst had gezien. De mannen die me elke keer weer weten te raken en te ontroeren. Maar die me ook lekker laten dansen, zodat ik de wereld om me heen helemaal vergeet…

Gisteren gingen Etienne en ik op date naar Racoon in het Klokgebouw in Eindhoven. Die locatie was dus echt heel gaaf! Ik ben vooral grote concertlocaties als HMH en Ziggo Dome gewend, dus dit was een hele nieuwe ervaring. We hoefden nauwelijks in de rij te staan om binnen te komen. Binnen een paar minuten hadden we de munten gehaald. Hetzelfde gold voor de drankjes: binnen 1 minuut weer terug op je plekje om verder te genieten. En het allertofste: geen rijen bij de toiletten! De basis voor een geslaagde avond was dus al gelegd binnen tien minuten, hoefden we verder alleen nog maar te genieten. In het voorprogramma stond Matt Simons. Een Amerikaanse singer-songwriter waar ik al een paar jaar een zwak voor heb. Hij speelt lieve kleine liedjes, maar op zijn nieuwe album prijken ook een aantal wat swingender nummers: love it!

Iets na negenen was het dan eindelijk zo ver: Racoon begon! Ik ben in het begin van hun concerten  altijd een beetje onrustig. Met name de nummers van hun album “Liverpool rain” zijn doordrenkt met herinneringen. Heel veel mooie herinneringen, maar ook een paar verdrietige. Ik schreef hier eerder al een blogje over. Het nummer “Don’t give up the fight” is – vind ik – één van hun mooiste nummers. Ze speelden het dit keer nét iets anders dan de albumversie, waardoor het niet zo hard binnenkwam. Oké, ik heb wel een potje staan janken, maar ik genoot enorm van de mooie uitvoering. Na dit emotionele moment viel er een soort zware deken van mijn schouders en heb ik vooral gedanst en heel hard meegezongen. Er bestond er niets anders dan Etienne, de muziek en ik. Een avond om in te lijsten, aan de muur te hangen en vaak met een glimlach op terug te kijken. <3

Lichtjes voor liefde
Dansen  Tijdens “ons” nummer “Love you more” verlichtten honderden telefoons de zaal. Prachtig!

Oh en om de avond compleet te maken: Etienne had per ongeluk het raam van de auto open laten staan en niet alleen de auto was er nog, maar ook de volledige inhoud, droog en wel. Goed volk die Brabanders en die weergoden! 😉

Heb jij ook van die fijne concertherinneringen? Tell me!!

xBreg

p.s. volg je me al op Facebook?

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

4 Reacties

  1. Klinkt heerlijk, Bregje! <3 En heb zelf nog een tijdje het optreden van Racoon op PP2012 op mijn recorder laten staan omdat ik het zoooo mooi vond. Daar sloeg die vonk bij mij ook over! 🙂

  2. Pingback: Adieu April! | Breg Blogt

  3. Bij mij sloeg de vonk over rond 2000 of 2002 of iets, in een jeugdsociteit, waar ze speelden in klein zaaltje & toen backstage bier zopen & grapjes maakten over reetzweet. Boeren! 😉 Maar we kletsten ook over backpacken en muziek. Ik ben ze uit t oog verloren maar als ik ergens” I feel like Flying” hoor, spring ik vanzelf op <3

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.