Er zijn van die dagen, dan slaat het ineens genadeloos toe. Vorige week ging het nog keer op keer prima en hield ik het zo droog als de Sahara op een zonnige dag, vandaag werd code rood uitgegeven voor een naderende dijkbreuk….
Een ienieminie snikje en dan…
Negen van de tien keer, nou zelfs 29 van de 30 keer, als ik Laurens aflever op de opvang is er niks aan de hand. Hij gaat lekker spelen en als ik dan door het raampje gluur kijkt ie niet eens meer naar me. Dat maakt het wegbrengen ook makkelijk, want hij heeft het naar zijn zin. Vandaag was zo’n dag dat hij een ieniemienie snikje liet horen toen ik hem een kus gaf en mijn moederhart sloeg meteen op hol. Ik slikte nog gauw een snik weg en huppelde quasi vrolijk naar buiten.
Sluizen open!
Nog even stond ik te gluren naar mijn kleine grote mannetje en ik slikte nog een snik weg. Eenmaal buiten dacht ik dat het wel weer voorbij was, maar niets is minder waar… Ik heb tijdens het fietstochtje naar mijn werk nog een paar van die sluipsnikken weg moeten werken. Het zijn echt bitches, want ze komen vanuit het niets en als je even niet oplet barst je zo in tranen uit. De sluizen gaan open als je denkt aan je zoon die vanochtend zo schattig met zijn piekhaar op bed een fles wegtikte. En hoe hij zo’n klein snikje liet horen bij het afscheid net. Oh, oh, wat ben ik toch een zacht gekookt eitje af en toe…..
4 Reacties
Dat heeft iedereen wel eens. Zelf ik heb dat en ik werk nog wel in de kinderopvang.
Lang leven de moedergevoelens 🙂
Nou he! Hij krijgt kiezen dus was een beetje zielig, dan weet je wel hoe hij kan kijken hè 😉
…zeer herkenbaar! Peuterspeelzaal heeft ook 6 weken zomervakantie dus geen opvang..pop zei gister op de fiets al…mama als ik weer naar de kindjes mag ga ik wel echt huilen..dat plus mijn hormonen is succes gegarandeerd 🙂
Aaaah wat een lief moppie is het toch! ❤