Trots!

Ken je dat gevoel? Dat je bijna uit elkaar barst van trots? Zo trots als een pauw….als een kind dat voor het eerst op het potje piest….als een aap met zeven…nou ja, you get the point! As we speak voel ik me zo. Beretrots!

Eerder vertelde ik al eens over mijn rij/autoangst. Dat ik in de afgelopen 2 jaar zeer regelmatig gillend van angst naast Etienne in de auto zat. Zelf rijden op de snelweg was een enorme opgave en dat deed ik dan ook zelden. Voor de kilometervreters en snelheidsduivels onder jullie is dit waarschijnlijk heel moeilijk voor te stellen. Wees maar blij!
Nu ik me veel beter voel, merk ik dat ik ook weer meer durf en vandaag kwam het moment dat ik alleen, zonder mijn persoonlijke rij-instructeur op pad ging, een route met snelweg en al!

Een van mijn lieve vriendinnetjes zit momenteel namelijk in het ziekenhuis in Roermond, met haar zoontje van 14 maanden. De kleine schat heeft een dubbele longontsteking. Omdat ik zelf weet hoe vreselijk $#%$%^ het is als je kindje in het ziekenhuis ligt, riep alles in mij: “Ga erheen!”. Dus ik appte  haar en we spraken af voor vandaag.

Vanochtend keek ik uit het raam en het zeikte van de regen. Even kwam de held op sokken in mij naar boven met het idee om terug te krabbelen. Maar toen Etienne zei dat het prima zou gaan ben ik in  de auto gestapt en vertrokken. Tussenstopje in België om te tanken en weer door.

Het ging zowel heen als terug echt helemaal super en ik was heel blij om even bij mijn vriendin te kunnen zijn. En nu zit ik weer thuis op de bank een partij trots op mezelf te wezen! Morgen gaan we naar mijn ouders en ik heb me voorgenomen om te rijden, want na vandaag kan ik de hele wereld weer aan, ik ben een blij (Paas)ei!

Herkenbaar? Of zoef jij als een ware Formule 1 coureur over de snelweg?

Fijne Paasdagen!

xBreg