Column: Lieve foute man….

Lieve foute man, ik wil je graag bedanken.
Ik wil je bedanken voor alle keren dat je mij tevergeefs liet wachten op jouw telefoontjes. Urenlang staarde ik naar mijn mobiel, ik verloor hem geen seconde uit het oog.

Dat je na drie dagen écht niet meer ging bellen kwam niet eens in me op. Wat geweldig dat je me steeds weer aan het lijntje hield. Aantrekken en afstoten…keer op keer. Me inpalmen met mooie praatjes en daarna weer negeren. Zo rolde jij. Ik was als was in je handen en vond het wel prima. Eerlijk gezegd zag ik door de roze oogkleppen de echte wereld niet meer.

Was ik nou echt zo naïef? Of was jij gewoon niet zo’n goedhartig mens? Die vragen staken regelmatig de kop op, maar verdwenen ook weer net zo snel. Want diep van binnen wist ik dat dit niet aan mij lag.

Oh lieve foute man, wat ben ik je dankbaar! Want door jou ben ik een stuk sterker geworden. Leerde ik om te ontdekken wat ik wel en niet wil. Door jouw fraaie acties laat ik niet meer over me heen lopen. Durf ik voor mezelf te kiezen.

Lieve foute man, wat is het eigenlijk fantastisch dat wij nooit een echt setje zijn geworden! Wat is het een zegen dat je mij aan de kant zette met een prachtige smoes. Het lag inderdaad aan jou en natuurlijk gingen jouw werk en jouw vrienden altijd voor de liefde.

Echt hoor, lieve foute man, door die charmante acties van jou en jouw soortgenoten stond ík steeds steviger in mijn schoenen. En toen ik na een tijdje echt lekker stevig met beide voeten op de grond stond, was de wereld weer mooi. En roze. Want toen ik eenmaal was verlost van jarenlange foute mannen ballast, werd mijn hartje blij verrast! Er wandelde een goed exemplaar mijn leven in. Hij zag een enorme stapel Cosmopolitans in mijn boekenkast liggen en zei: “Gooi die maar weg schat, want ik ben niet zoals die kerels waar ze over schrijven.” En daar was geen woord van gelogen…..

En weet je, lieve foute man? Dankzij hem ben ik nu niet alleen een gelukkig meisje, maar ook nog eens de moeder van het allerliefste mannetje ter wereld.  Hij is de kers op de taart. Als ik in een melancholische bui ben en me afvraag waarom dingen in het verleden liepen zoals ze liepen, denk ik aan dat blonde koppie en weet ik dat het allemaal een reden heeft gehad.

Dag lieve foute man, ik hoop dat jij ook ooit echte liefde kennen mag. 

De uitgelichte afbeelding komt van Shutterstock.