Het is nog donker buiten. Ergens ver weg hoor ik een bekend geluid, maar ik kan het nog niet helemaal plaatsen. Ik bevind me nog in een heerlijke wattige omgeving. Hmmmmm…lekker warm zo. Ik hoor voetstappen en stemmen, ze dringen alleen nog niet echt tot me door. Dan slaat er een klein mollig handje vol op mijn neus. “whamamamamamaprrrr hahahahahaha” Laurens is wakker!
Iedere ochtend prijs ik mezelf weer gelukkig, omdat Etienne een ochtendmens is. En ik niet, maar dat was denk ik al wel duidelijk. Zodra Laurens zich meldt staat zijn lieve papa op om een flesje te maken en legt hij de kleine man met zijn ontbijtje gezellig bij ons in bed. Daarna nog even knuffelen en dan gaat meneertje weer terug naar bed. Er zijn dagen dat ik dit tafereel nauwelijks meekrijg, wat een luxe zijn die uurtjes extra slaap. Ik koester ze ook, want ik weet dat het niet lang meer duurt voor onze uk ‘s ochtends écht niet meer terug naar bed wil en één van ons dus om 7.00 gezellig beneden met de Duplo zit te spelen. 😉
(Op crèche- en werkdagen kan ik overigens niet anders dan half slapend opstaan en gaan douchen als mijn mannen vrolijk kletsend in de weer zijn, het is dus niet elke dag feest! :))
Als ik echt mazzel heb, slaapt Laurens na zijn ontbijt gerust tot half 11 door. En ik dus ook. Daarna lekker ontbijten, spelen en als het droog is een stukje wandelen. Samen lunchen en dan is het tijd voor zijn middagdutje. Mooi, dan kan ik even wat opruimen, de was te doen, bloggen, eindelijk een zooi foto’s te bestellen voor zijn babyboek (ik lig 6 maanden achter!!) of verder gaan met het opknappen van de zolder die nog altijd niet naar mijn wens is. Nou, dat had je mooi gedacht. Negen van de tien keer beland ik met een boekje en een kopje thee op de bank (oeps! betrapt!!) of zit ik op de laptop beetje door online shops en blogs te struinen. Ik kan intens genieten van de stilte in huis en verlies me dan ook helemaal in de rust. Soms besluit ik om nog even mijn ogen dicht te doen. (erg ben ik hè!) en je zult altijd zien: op het moment dat ik de slaap te pakken heb klinkt er door de babyfoon een heel overtuigend verhaal (“babaprrrrrmamaha!” en een verbaasd “huh?!”. Dag middagdutje.
Gevolg van mijn zeer efficiënte dagindeling is dat ik vaak na het eten, als Laurens in bed ligt, als een dolle van alles ga opruimen en regelen. In de avonduren ben ik op mijn best, dus ik vind het vaak ook niet erg. Er is een tijd geweest dat ik me schuldig voelde over de uren dat ik overdag niet zo veel doe op een vrije dag, maar daar ben ik inmiddels overheen. Ik werk 3 dagen, doe vrijwilligerswerk, heb een fijn sociaal leven en een actieve baby…ergens moet ik toch de batterij opladen? Over een paar weken of maanden kan het allemaal voorbij zijn, als meneer besluit dat slapen voor baby’s is…..
Herkenbaar? Neem jij je ook altijd van alles voor op je vrije dag komt er weinig van terecht? Of ben jij juist de hele dag in de weer?
xBreg
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
4 Reacties
Ochtendmensch ik? Ben blij dat ik met mijn ogen quasi open elke ochtend de trap heelhuids af kom en dat ik met mijn duffe kop tot 7 schepjes melkpoeder kan tellen. :p
Ik ben ook geen ochtend mens, en mijn man ook niet helaas. Onze zoon wel 🙂
He wat een pech! Ooit mag je weer uitslapen 😉
Ik neem mij nooit iets voor om op mijn vrije dag te doen dus dan hoef ik me ook niet schuldig te voelen als ik weinig doe. Want ik ben een echte luie moeder haha. En trouwens als je zoon weer wat ouder is dan kun je ook weer uitslapen want dan gaat hij zelf naar beneden, zet de tv aan en smeert hij zijn brood ??