Mijn liefste…. (2)

Het is inmiddels ruim 4 weken geleden dat ik besloot om bij je weg te gaan. Nou ja, we namen een time out. Oké, oké, ik nam een time out. En ik ben nog elke dag blij dat ik de stap heb genomen…

In de afgelopen 4 weken heb ik het niet gered om dagelijks een half uur te gaan wandelen. Op sommige dagen heb ik het halfuur ruimschoots gecompenseerd, zoals tijdens mijn eerste grote wandeling. Andere dagen was ik zwak en viel ik weer als een blok voor je. 1 Week was het ronduit droevig gesteld met me, maar dat kwam vooral omdat Laurens de waterpokken had én daarbij 2 tandjes kreeg. Geen bevordering van de nachtrust zeg maar. Die week was je weer mijn beste vriend, heel fijn!

Inmiddels zijn de tanden door, de pokken verdwenen en schijnt de zon volop. Niet alleen aan de strakblauwe hemel, maar ook weer in mijn koppie. Ik heb mezelf een week of 2 geleden nog eens streng toegesproken en kan nu met trots concluderen dat ik er in de afgelopen twee weken dagelijks in ben geslaagd om minstens een half uur naar buiten te gaan, los van het fietstochtje naar en vanaf mijn werk. En zoals  algemeen bekend is, bewegen werkt verslavend. Zeker nu de zon weer doorbreekt, keer ik jou gemakkelijk de rug toe en ga lekker naar buiten. Samen met Laurens paardjes kijken, boodschappen doen of naar het zwembad wandelen.

Naast de wandelingen ben ik ook begonnen aan een onderhoudsbeurt voor mijn brein. Via Facebook kwam ik terecht bij Ekkomi Coaching. Toevallig (of bestaat toeval juist niet?) begon deze week een gloednieuwe online cursus “Mindfulness voor moeders”. Ik heb me ingeschreven en nu zit ik al drie dagen vol enthousiasme en concentratie te werken aan de opdrachten die ik dagelijks via de mail krijg. Door de cursus leer ik meer bewust te zijn van mezelf, mijn omgeving en mijn emoties. En ik zal je zeggen mijn liefste, ik merk al verschil! Vandaag heb ik heerlijk buiten gespeeld met Laurens en net voor het bedtijd was nog eens een uitgebreide knuffelsessie met hem gehouden. Natuurlijk deed ik die dingen voorheen ook, alleen doe ik het nu met veel meer aandacht. En dat voelt zo lekker!

Heel klein smetje op deze voornamelijk positieve weg, is dat ik fysiek een beetje van de wap ben.  Ergens in mijn weg naar een betere versie van mezelf ben ik een dosis vitamine B12  verloren. Misschien weet jij daar meer van? In  ieder geval heb ik nu pilletjes om de boel weer op te krikken en zal er de komende tijd wat vaker een sappig biefstukje op tafel staan. Tot het moment dat ik me niet meer de hele dag voel alsof ik in de kookpotten in de Efteling zit, zal ik dus weer wat vaker op je terugvallen. Maar gelukkig sta jij altijd voor me klaar, dus dat zal  geen probleem zijn.

Vandaag heb ik mijn wandelquotum gehaald, gezwommen, een dierbaar iemand heel blij gemaakt, genoten van de zon en heel veel geknuffeld met Laurens. Dus als je het niet erg vindt kom ik zo meteen nog even lekker bij je liggen, gewoon, for old times’ sake……

xBreg