Alaaf, adieu, auf wiedersehen, goodbye!

De kriebels werden met de dag sterker. De weersvoorspellingen waren geweldig. Het huis werd één grote teringbende: Vastelaovend was gearriveerd!

De vrijdag voor carnaval is traditioneel één van de leukste stapavonden van het jaar. Ook dit jaar weer. Rond een uur of zes kwamen we in de stad aan en maakten een rondje langs  onze vaste kroegen. Grappig om te merken dat je dezelfde mensen tegen blijft komen, maar je allemaal verandert. En dus ook je interesse in elkaar. We troffen onze vrienden en trokken samen verder van kroeg naar kroeg. Later zijn we “overgestapt” naar een andere vriendengroep, waarmee we hetzelfde ritueel herhaalden. Had ik al verteld dat hierbij de nodige pilsjes naar binnen gingen? Rond half 1 waren we er wel klaar mee en hebben we nog een romantisch souper gehouden bij de Mc  D. Om vervolgens het WK slingerfietsen te winnen op weg naar huis. Wat een goed voorbeeld zijn we toch voor Laurens! (Lieverd als je dit in 2033 leest: papa en mama dronken altijd alcoholvrij bier hoor, slingerfietsen is een ouderwetse bezigheid uit 2015.)

Zaterdag stond een bezoekje aan de familie op de agenda. Heerlijk om iedereen weer te zien. Alleen was op en neer naar Utrecht met een kater niet zo’n strak plan. Moeten we de volgende keer toch beter over nadenken op de avond ervoor 😉

Zondag was het eindelijk zo ver! Schminken, verkleden, Radio Vastelaovend op vol volume open. Oh en tussendoor nog even de laatste hand leggen aan mijn pèkske, want dat was er niet meer van gekomen in de voorgaande dagen…

Tijdens het schminken ben ik steeds tegen Laurens blijven kletsen, anders zou hij zich een hoedje kunnen schrikken. Pruik op, pruik af en dat nog een paar keer. De kleine man vond het prachtig!
Aan het begin van de middag kwamen we aan op een zonovergoten Vrijthof. Wat een geschenk die zon! De muziek galmde over het plein en met een biertje in de hand genoten we van alle mooie pèkskes om ons heen. Laurens zat rechtop in zijn kinderwagen en keek zijn ogen uit.

We trokken met een hele leuke groep door de stad, naar plekken waar de kindjes rustig konden rondrennen en spelen en waar wij nog een straaltje zon mee konden pikken. Zaate Hermeniekes trokken voorbij, bekenden passeerden en bleven even hangen en we dansten over straat. En we dronken het bier waar Limburg trots op is.

Tussendoor deed Laurens twee dutjes van een half uur, om vervolgens weer met grote ogen en een stralende lach om zich heen te kijken. Dan konden wij onze armspieren even laten herstellen, want met ruim 10 kilo op je arm ronddansen is best wel topsport!

Aan het begin van de avond was het mooi geweest en vertrokken we richting huis. Dankzij een weinig behulpzame buschauffeur kunnen we niet mee, omdat er volgens hem geen plek is. Dan maar kebab eten op het station en de volgende bus pakken.

Maandag moest Etienne werken, dus ben ik met vriendinnen en onze kids naar de stad gegaan. Ietwat melancholisch waren we wel, aangezien we 5 jaar geleden nog vooral in de kroeg aan de bar hingen tot in de late uurtjes. Nu waren we vooral bezig met opletten, entertainen en koekjes en drinken uitdelen. Als we mazzel hadden konden we 2 slokken achter elkaar drinken. Op weg naar huis zijn we nog even gaan gluren bij de buren die mee hadden gelopen in  de optocht. Laurens vond het heerlijk om weer even te knuffelen met zijn grote vriendin, de buurvrouw! Na een uurtje was Laurens er écht klaar mee en zo zat ik op carnavalsmaandag al om 18.00 thuis op de bank, nuchter en wel.

Vandaag is de zon verdwenen en is Maastricht gehuld in een grijze nevel. Dit maakte het vanochtend makkelijker om de knoop door te hakken: we blijven thuis! Want hoe leuk het ook is om met de kleine teddybeer op pad te gaan met carnaval: het vreet energie voor hem. En dan komt het enige nadeel van een carnaval met kind(eren): je kunt niet meer je eigen gang gaan en als het voor de kleintjes genoeg is, is het ook echt klaar. Maar dat is eigenlijk met alles in het leven als je een kind hebt. 😉 Eerlijk gezegd vind ik het zo ook wel prima! Avondje stappen en voor de rest lekker overdag genieten. Nu duimen dat het geen toevalstreffer was en dat het carnavalsbloed ook echt door Laurens’ aderen stroomt….

Voor degenen die vandaag nog gaan: Alaaf! Voor de mede thuisblijvers en werkenden: fijne dag. En voor de carnaval: Adieu, auf widersehen, goodbye!

Hoe was jouw carnaval? Vertel het me, ik ben benieuwd!! Als je wilt mag je op mijn Facebook pagina een leuke foto van jouw carnavalsoutfit achterlaten!

xBreg