Hollen en stilstaan

Twee weken geleden zat ik met een Mojito in de hand te genieten van een prachtige zonsondergang op Tenerife. Mijn 2 lieve mannen aan mijn zijde. Tijd bestond niet en mijn hoofd was leeg. Dit gevoel ging ik bij thuiskomst zo lang mogelijk vasthouden nam ik me voor….

HAHAHAHA, mislukt!
Ik ben inmiddels weer helemaal opgezogen door de dagelijkse beslommeringen. Zoals ze dat bij mijn vorige werkgever zo vaak zeiden: “de waan van de dag”. Die vijf dagen ziek op de bank hebben mijn gemoed ook niet bepaald gesust. De aanloop naar carnaval is altijd wel druk, maar nu heb ik zelfs daar nauwelijks tijd voor. Ik merk dat ik de lat weer erg hoog leg voor mezelf en dat ik veel moet. Een continu gevoel van onrust heeft zich van mij meester gemaakt en het is tijd om dat gevoel heel rap de deur uit te bonjouren en met een leeg koppie terug te keren in de ontspannen staat van 2 weken geleden.

Gelukkig bestaan de dagen voornamelijk uit leuke dingen. Zo zijn we gisteren ons kersverse neefje gaan bewonderen en hij heeft al meteen een vast plekje in mijn hart veroverd, wat een mooi en lief mannetje! Nu is het zo dat broerlief en zijn gezin in Den Haag wonen, dus wij brachten de dag vooral door op de A2 en de A12 . Met m’n volle hoofd had ik er niet aan gedacht dat er op een doordeweekse dag veel meer verkeer is dan in het weekend. En dat je als je om 17.00 uit de Randstad vertrekt dit gelijk staat aan FILE! We lachen onszelf altijd weer uit in zulke situaties, de term “Provinciaaltjes”  dekt de lading wel. Dan bedenk ik me dat het toch heerlijk is om elke dag op de fiets naar het werk te kunnen zonder files en toestanden. En met het schaamrood op de kaken beken ik nu dat we als het koud is / regent / glad is / we laat zijn toch vaak de auto pakken.

Anyway, de heenweg duurde slechts 2 uur en 45 minuten. De terugweg daarentegen zo’n 1,5 uur langer. Rond Laurens’ etenstijd hebben we besloten om van de nood een deugd te maken en zijn we een hapje gaan eten bij Van der Valk in Eindhoven. Geen kers op de appelmoes te bekennen, maar wel heerlijke hamburgers en een blije baby die de bediening zat te versieren.

Vol goede moed vertrokken we na het eten en een feestluier van zoonlief weer naar het zuiden, toen Laurens na 5 minuten besloot dat hij niet in onze val trapte. We hadden namelijk bedacht dat hij zijn laatste fles best thuis kon krijgen als hij naar bed ging. Gillen joh! Dus wij gestopt, Etienne bij de achterbak aan het klooien met fles, water en poeder. De geparkeerde vrachtwagenchauffeur achter ons deed even zijn groot licht aan, zodat Etienne het beter kon zien, zo lief! De fles was klaar, we konden weer verder. Een half uur lang heb ik in een soort halfgedraaide zitpositie doorgebracht, want ons anders zo zelfstandige mannetje vond dit het uitgelezen moment om zijn fles niet zelf vast te pakken.

Eind goed al goed, Laurens in slaap, mijn arm weer enigszins minder gevoelloos en veilig weer thuis. Want dit alles klinkt misschien als een normaal ritje, maar als je bedenkt dat ik de afgelopen 2 jaar behoorlijk vaak gillend van angst naast Etienne in de auto heb gezeten, is het elke keer weer spannend hoe de rit verloopt. Ik heb nauwelijks last gehad en was zowaar ontspannen. Een mijlpaal om even bij stil te staan. (even voor de duidelijkheid: de rijkunsten van Etienne zijn uitstekend!)

Nog even door hollen. Straks een uurtje pilates en daarna weer verder knutselen aan mijn Vastelaovendspèkske. Lekker ontspannen freubelen met steentjes, stofjes en een lijmpistool. Oké, dat laatste zorgt nog weleens voor wat scheldkannonades, maar verder is het echt bijna meditatief. Morgenavond lekker ouderwets op stap, zaterdag doen we nog “even” een retourtje Utrecht voor de verjaardag van mijn oudste oogappeltje. En dan, vanaf zondag begint het echte werk: Schminken en verkleden. Samen met mijn gezin en onze vrienden heerlijk genieten van lekkere biertjes en al het moois om ons heen. Dansend met Laurens door de straten. Nog 1 dagje keihard hollen en dan 5 dagen stilstaan. Met dat lege koppie komt het wel goed, er zal hooguit een verdwaalde kabouter met een hamer inzitten.

Tot volgende week!

xBreg