Onder een dekentje op de bank of in het grote bed van papa en mama kijken naar Koffietijd, Webster en Full House. Een zakje muntdrop en de nieuwste Tina. Extra veel knuffels en kusjes van mama. Ziek zijn als kind was zo slecht nog niet…
Laatst las ik het blog van Natasja waarin ze schrijft hoe ze als kind vertroeteld werd als ze ziek was. Dit bracht bij mij ook weer allerlei herinneringen naar boven en alsof het zo moest zijn werd ik een paar dagen geleden geveld door een gezellige keelontsteking. Liggend onder een dekentje op de bank dacht ik vol weemoed terug aan ziek zijn van vroeger. Nu ik qua leeftijd volwassen ben en een kind heb ziet ziek zijn er toch iets anders uit:
- het is zo stil in huis als mijn mannen naar werk / opvang zijn
- geen zakje muntdrop en een vers tijdschrift, want wie gaat er naar de winkel?
- geen ontbijt op bed of überhaupt een ontbijt: als ik wil eten moet ik het toch echt zelf maken
- ik voel me iedere minuut van de dag schuldig. En een aansteller.
- ik kook van de koorts en kan amper slikken, maar toch…punt 4…
- als Laurens me nodig heeft en Etienne is niet thuis kan ik niet zeggen dat hij het zelf moet uitzoeken
- de to do list in mijn hoofd groeit en groeit, maar meer dan eraan denken zit er niet in. En daar komt punt 4 weer om de hoek kijken…
- als 1 van ons ziek is betekent dat meestal ook een zieke Laurens van tevoren, als we weer beter zijn of de allerleukste: tegelijk!
Gelukkig zijn er ook wat voordelen, tot zover je die kunt hebben als je ziek bent:
- onder een dekentje op de bank blijft voor mij de allerbeste ontspanning
- eindelijk tijd om weer wat afleveringen op Netflix te kijken
- tijd om op mijn gemak te douchen of in bad te gaan
- midden op de dag slapen en niemand die er gek van opkijkt
- extra veel dikke knuffels van mijn mannen als ze weer thuiskomen
- na een paar dagen barst ik weer van de energie en vlieg ik bijna naar buiten
Gelukkig gaat het inmiddels weer wat beter, dus dit was het weer voor dit jaar. HAHAHAHAHAHA, dat mocht ik willen met een kroonprins die naar de kinderopvang gaat. Nog maar een paar jaar, dan is het ergste voorbij zeggen ze. Ik ga vast een aftelkalender maken.
xBreg
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
3 Reacties
Wat leuk dat je mijn blog aanhaalt in jouw blog.
Ik ben nog steeds niet volledig hersteld. En ach… wat mis ik mijn mama als ik me niet lekker voel. Of misschien wel het gevoel om kind te kunnen zijn en vertroeteld te worden door iemand die aanvoelt wat je nodig hebt… Maf hè?
Ja grappig dat je dan weer een beetje kind wilt zijn! Ik bel mijn moeder ook altijd als ik ziek ben 😉
Hoop dat je je gauw weer beter voelt!! X
Oei, sterkte! Gelukkig is het ergste voorbij.
Ziek zijn als ouder zijnde is eigenlijk gewoon mission impossible. Wat zou je dan toch graag willen dat iemand je vertroetelt en je mag uitzieken, zonder dat opvoeding en huishouden ook maar enige vertraging oplopen…