Paspoort, tickets en zonnebril lagen al dagen klaar. Ik had al een blog gewijd aan wat ik al dan niet allemaal mee ging slepen. Donderdagmiddag 15.00 waren we er klaar voor. Oh nee, shit! We moeten nog inpakken!!Voor ik een kindje had, was ik al weken van tevoren bezig met inpakken, klaarleggen, laatste boodschapjes en al dat soort voorpret (of voor-stress, dat wisselde nog weleens). Sinds Laurens is op vakantie gaan een nieuwe ervaring geworden. Eerder kon je al lezen met hoeveel zooi we 5 dagen naar een bungalowpark gingen. 8 dagen naar de zon met het vliegtuig baarde mij dus enigszins zorgen, dat snap je wel. Door werk en andere drukte kwamen er pas op donderdagmiddag aan toe om te gaan inpakken en dat was dus binnen 4 uurtjes gepiept! Zoals ik me had voorgenomen, ging ik efficiënt om met de kleding die ik inpakte voor mezelf en Laurens en alle bagage werd door Etienne en mij kritisch bekeken. Gevolg: 1 koffer van 20,5 kilo! Toen hebben we nog maar een tweede koffertje ingepakt met wat luiers en ander klein spul. Want in Spanje zitten heel veel Mango’s en er zou zomaar wat aan mijn handen kunnen blijven plakken….wat uiteindelijk uiteraard ook gebeurde!
Enfin, ruim voor middernacht waren de koffers gepakt we konden vrijdagmorgen met een gerust hart vertrekken. We hebben onze hele vakantie laten regelen door Vivianne van Travelcounsellors en dat was ideaal! We hebben onze wensen op een rijtje gezet, waarna Vivianne is gaan zoeken. Na een aantal suggesties en nog wat extra wensen van onze kant was het raak! Een lekker appartement aan de zuidkust van Tenerife. Op advies van Vivianne zijn we met een Duitse maatschappij gevlogen. En dit was absoluut het ritje naar Düsseldorf waard! De dames aan boord van Condor airlines waren heel vriendelijk en hielpen ons meteen als we iets nodig hadden voor Laurens. Dat gaf ons de rust om alle aandacht op de kleine man te richten en dat konden we goed gebruiken…..
We hebben het allemaal weleens meegemaakt: Je zit (min of meer) lekker in het vliegtuig dat net is opgestegen en je wil net een dutje gaan doen, begint er achter je een baby enorm uit z’n stekker te gaan. Als je dan omkijkt zie je 2 oververhitte ouders die bijna in tranen uitbarsten en niet weten hoe ze het hebben. Het kind laat zich niet troosten en wil alleen maar rondgedragen worden door het vliegtuig. Om dan vervolgens over mama’s schouder te gaan sjansen met de passagiers achter hem die zo leuk naar hem zwaaien. Dat stel met dat kind waren wij op de terugweg! Gelukkig duurde dit hele drama maar een uurtje en was meneer daarna zó moe, dat hij een uur uitgeteld op mijn schoot lag. Opstijgen en landen vond hij helemaal het einde, hij zat schaterend en met grote ogen op schoot!
Goed, een paar uur later zetten we voet op Tenerifaanse (?) bodem en daar scheen de ZON! En het was zo warm dat je zonder jas kon. Ik kon de grond wel kussen! Wat een instant energieboost heeft dat gegeven daar op dat moment, heerlijk! We hadden een ruim appartement in een rustig complex en er was zelfs voor een baby-uitzet gezorgd. Direct hebben we de kleine man in bed gelegd en Etienne is bier en chips gaan halen. Dat zijn toch wel de eerste levensbehoeften op vakantie. 😉 We waren klaar voor een week ongegeneerd genieten!
De eerste avond liepen we op goed geluk richting kust en waren ietwat ontredderd over het beperkte aanbod aldaar. Vermoeid van de reis en hongerig zijn we uiteindelijk gaan eten bij een Italiaan naast ons appartement. Toen we de volgende dag aan de receptie vroegen waar we leuk konden eten, bleek dat we de vorige avond links- in plaats van rechtsaf hadden gemoeten, want daar lagen echt ontelbaar veel restaurants, pal aan de zee! Je kunt dus wel raden waar we de rest van de week bijna elke middag/avond te vinden waren.
We hadden een kleine keuken en op een dag had ik het nobele plan opgevat om te gaan koken. Nu vind ik koken leuk en kan ik het ook best aardig. Dit keer was het echter een regelrechte ramp! Het kookplaatje was keramisch en sloeg op hol, de pannen waren verrot, de boter werkte niet mee en het duurde zo lang voor de aardappeltjes in de buurt van bruin en krokant kwamen, dat ik er maar een stoel bij heb gepakt. Dit vond Etienne zo hilarisch dat ie het vastlegde op de gevoelige plaat. Ik had er inmiddels letterlijk de buik van vol, dus voor straf moest hij 2 borden met aardappelprut, hamburgers en sla opeten. Gelukkig lag er voor mij nog bier in de koelkast.
De hele vakantie stond in het teken van doen waar we zin in hadden. Nu kan ik echt uren op een ligbedje vertoeven met een boek, tijdschrift of gewoon slapend. Met een baby is dat feest dus voorbij. Als, en dat was uniek, Laurens besloot om aan het zwembad een dutje te doen in de buggy, duurde dat meestal maar een half uurtje. We hebben daarom vooral elke dag een stuk gewandeld (een beter slaapmiddel voor baby’s bestaat niet!), geluierd in het appartement en veel gebruikgemaakt van de zonnige terrasjes aan het strand. Toen we vrijdagochtend nog even gingen lunchen bij 1 van onze favoriete plekjes en de ober ons begroette met “Dos Mojito?” wisten we dat we het goed hadden gedaan die week! 😉
Laurens vond alle aandacht die hij kreeg geweldig en hij heeft zich een slag in de rondte gesjanst. ‘s Avonds konden wij rustig eten, zolang meneer zijn flesje maar kreeg. Hij sliep dan lekker in de buggy en wij konden weer eens lekker op ons gemak met elkaar praten en eten.
Ik heb mijn telefoon ook een paar dagen achterin een kast gegooid, wat ontzettend veel rust gaf. Dit was 1 van de wensen die ik voor 2015 heb en het smaakte naar meer. De kunst is nu om de vakantiemodus ook thuis vast te houden. Lekker veel tijd met ons gezin, niks moet en vooral niet nadenken. Ik kan je zeggen dat dit nog niet zo makkelijk is, maar ik hou wel van een uitdaging!
Tot zover ons vakantieverslag. We zijn het er in ieder geval al over eens dat een zonvakantie in januari de komende jaren wel op de agenda blijft staan!
xBreg
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
3 Reacties
Pingback: Februari’s favorieten | Breg Blogt
Pingback: Op stedentrip met je dreumes: ja of nee? | Breg Blogt
Pingback: Dit heb ik allemaal aan mijn blog te danken! - Breg Blogt