Vanochtend zat ik in de wachtkamer in het ziekenhuis met een ontspannen lachende Laurens op schoot. Een groot geschenk, omdat ik niet had verwacht dat hij zo fluitend de dag door zou komen. Ik geniet er enorm van als hij andere mensen aansteekt met zijn vrolijkheid. Hij heeft wat afgesjanst kan ik je zeggen, geen idee van wie hij die genen geërfd heeft…..
In de tweede wachtkamer waar we belandden zat een ouder echtpaar naast ons, dat niet veel vriendelijkheid uitstraalde. Natuurlijk begrijp ik dat het in geen enkele wachtkamer feest is en al helemaal niet bij nucleaire geneeskunde (de naam alleen al geeft me de rillingen). Deze mensen keken behoorlijk geïrriteerd naar Laurens en gingen vervolgens een rijtje verderop in de wachtkamer zitten. Ik vond het jammer dat ik deze sombere mensen niet een sprankje zonneschijn had kunnen bieden met mijn kleine lachebekkie op schoot, ik had het ze zo gegund.
“Aardig zijn kost niets” is een gedachte die al jaren bijna dagelijks door mijn hoofd gaat en die ik ook bijna dagelijks toepas. 
Bijna, want ook ik heb weleens een off day en dan kun je me beter op de bank laten zitten met veel chocola en Netflix. 😉
Als ik hier door het “dorp” wandel, lach ik vaak naar voorbijgangers of zeg onbekende mensen gedag. Zie ik iemand hannesen met zware boodschappentassen en een wankelende fiets, vraag ik of ik kan helpen. Staat een andere moeder met haar krijsende baby in de rij bij de kassa, dan lach ik naar haar. Dit zijn allemaal geen heldendaden, maar maken een dag net wat leuker. En als het even meezit die van de andere partij ook.
Kleine gebaren, een berichtje aan een vriend of vriendin die het even niet voor de wind gaat, je dierbaren spontaan bedanken voor hun liefde en vriendschap, het geeft het leven kleur. Ik weet hoe het is om in de put te zitten en hoe eenzaam dit kan zijn, omdat mensen vaak niet weten hoe ze ermee om moeten gaan. Terwijl het zo simpel is om iemand te laten weten dat je hem of haar écht ziet, liefhebt, wilt helpen, je weet alleen niet altijd hoe. Lees het mooie blog van mijn vriendin Ellen, ik hoop dat het je inspireert.
Je hoeft natuurlijk niet te overdrijven en je kunt ook weleens pech hebben. Als ik Etienne 10 keer per dag ga bedanken voor zijn geniaal slechte grappen en zijn onvoorwaardelijke liefde gaat het speciale er ook een beetje vanaf. Bij de chagrijnige winkelmedewerkster bij een frequent door mij bezochte winkel ben ik ermee opgehouden, die is gewoon niet gemaakt voor vriendelijkheid. Of als ik in de bus in gesprek raak met het oude dametje dat achter me komt zitten en dat vol vertedering over Laurens praat…om direct daarna haar hele levensverhaal in de vorm van een klaagzang op me af te vuren. Ach, dat geeft mij weer 3 regels voor mijn blog en met een beetje mazzel zit jij nu te glimlachen, daar doe ik het voor!
Wat doe jij om de dag net dat beetje mooier te maken voor jezelf en anderen? Is het bij jou ook weleens jammerlijk mislukt? Laat het me weten in een reactie, ik ben benieuwd!
xBreg
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
15 Reacties
Weet je wat ik weleens doe? Ik werk bij een tandartspraktijk. Ook zo’n plek waar mensen niet graag komen. En na een vervelende behandeling moeten zo ook nog eens een vette rekening betalen. Dan zijn ze ook niet altijd even vrolijk, en soms zelfs bot of lomp. En soms neem ik me ‘s morgens voor om te proberen dat iedereen die de deur uitgaat die dag, dat die met een glimlach de deur uit gaat. Het gekke is… alleen al het voornemen en het geloven dat dat lukt, doet de mensen glimlachen, lijkt wel.
Mooi!
Haha weer heel herkenbaar. Mam heeft ons altijd geleerd. Lachen kost niks en doet geen pijn :). En zo geef ik t ook door aan de kids. X
Het is zo simpel en misschien dat we t daarom allemaal weleens vergeten, maar het is zo leuk om iemand een goede dag te bezorgen! Mooie spreuk ook van je moeder! X
Heerlijk om te lezen en zo herkenbaar.
Dankjewel Yvonne! X
Briljant !!
Breg, lang niet gezien, via gezamenlijke contacten kwam ik je blog tegen. Je hebt helemaal gelijk. Voor mij herkenbaar. Maar blijkbaar is de maatschappij toch afgestompt.
Voorbeeld van rond de feestdagen. Mijn werkgever heeft een kerstpakket voor alle medewerkers. Op naam genoteerd, dus niemand vergeten. Ik help mee met uitdelen. Overhandig het persoonlijk met : dank je voor je inzet afgelopen jaar en hele fijne feestdagen !
( en het gaf steeds meer plezier bij mijzelf)
Antwoord van een aantal medewerkers : wat lief dat jij dat zegt. De anderen “gooide” het zo op het bureau van mijn collega. Zonder iets te zeggen.
Check gedaan en … Het was nog waar ook!
Ik blijf het volhouden, maar had een fractie van een seconde toch even het idee dat het aan mij lag.
Wat leuk dat je me volgt! Goed voorbeeld ook! Altijd blijven geloven dat het zin heeft dat je net dat beetje extra moeite doet!
Hey Breg,zo leuk om dit te lezen. Ik probeer ook altijd positief in het leven te staan,alhoewel ik rondom mij steeds meer mensen zie die precies over van alles en nog wat gaan zagen. Ze beseffen niet dat we hier op deze wereldbol maar eventjes zijn…je moet eruit halen wat erin zit,en dat is zoveel makkelijker met een smile op je face!!!! Goed bezig,meid!!!! X
Dankjewel Lisette! Zagen is zo makkelijk, betrap mezelf er ook vaker op hoor, maar probeer dan toch weer de knop om te zetten. Met wat humor en een lach is het zoveel makkelijker om te relativeren. 🙂 xx
Helemaal mee eens Bregje! Mensen kijken je niet meer aan als je ze voorbij loopt, en als je dan ook nog goedemorgen zegt dan zijn ze helemaal in schok en bij gods gratie krijg je iets binnenmonds gemompelds terug. Sta je voor het stoplicht, kijk eens om je heen wie er naast je staat, iedereen kijkt strak voor zich uit en als iemand kijkt lach naar hem/haar geef een knipoog of een zwaai, ze weten zich dan geen houding te geven. maar er zijn ook mensen die ook spontaan reageren en die maken het weer goed! blijven lachen en volhouden zou ik zeggen….
Ik zie nu voor me hoe jij bij het stoplicht naar mensen knipoogt hahaha! Maar je hebt gelijk, we houden gewoon vol! X
Cool! Throw kindness like confetti. Ik moet me er wel toe zetten af en toe, helemaal bij vreemden. Het is minder lastig om lief te zijn voor je vrienden.
Ja dat is zeker minder lastig! Maar toch is het ook zo leuk als iemand teruglacht! En stiekem ook als ze boos blijven kijken, want dan lopen ze zelf een glimlach mis! ;)X
Pingback: In plaats van voornemens…. | Breg Blogt