De regen slaat tegen de ramen en we liggen samen in het ‘grote bed’. Na drie dagen gekwakkel met koorts en tegelijkertijd heel dapper overeind willen blijven, is de koek even op. Je geeft bijna toe aan je vermoeidheid, maar er is wel één ding heel belangrijk. Je slaat je armpjes om me heen en fluistert: ‘Mama, blijf je nog even bij me?’
Terwijl we daar zo samen liggen, in het schemerdonker, bedenk ik me dat dit zo’n groot geluk is. Dat je met je warme lijfje tegen me aan kruipt. Je handje kriebelt zachtjes in mijn nek, terwijl ik jouw ruggetje kriebel. Samen doezelen we weg. Je mompelt iets onverstaanbaars en ik vraag wat je zegt. ‘Mama, wil je nog mijn t-shirtje kriebelen?’ Dat laat ik me geen twee keer zeggen en ik begin je langzaam in slaap te kroelen.
Mijn hoofd, dat zich zo graag vult met gedachten en to-do-lijstjes, komt langzaam tot rust op het geluid van jouw ademhaling. Er is op dit moment niets in de wereld dat niet kan wachten. Er zijn boodschappen in huis en de agenda is leeg vandaag. Ik kijk naar je gezichtje, zo puur en ontspannen. Als je slaapt zie ik vaak nog het kleine baby’tje van 3 jaar geleden in je terug. Terwijl je nu al zo groot en stoer bent. Ik wuif de gedachte dat je derde verjaardag met rasse schreden nadert gauw weg. Ik vind het heel fijn dat ik dat baby’tje nog zie. Fijn dat je ook nog weleens dat baby’tje wilt zijn. Dan doet de snelheid van de tijd weer een beetje minder pijn.
23 Reacties
Aahh, krak! Prachtig bregje ?
Thanks lieverd! ♥
Alleen maar liefde! Heel mooi geschreven!
Dankjewel Marieke! ♥
Lief en zo mooi geschreven?
Dankjewel lieve mama ♥
Ah zo lief en zo heerlijk dat koelen en knuffelen?. Ik laat me dat ook geen twee keer zeggen. Lekker van genieten want straks willen ze liever niet meer kroelen en knuffelen.
ik hoop dat het nog heel lang blijft! ♥
Wat een prachtstukje ! Zo mooi! Wat zijn die ziektedagen zwaar he maar ook het mooiste wat er is… ze zijn nog zo klein en hebben je nog zo nodig ! Geluk momentjes !!
Dankjewel liefje! ♥
Wat mooi en lief geschreven. Dat gaat toch boven alles.
Dankjewel! ♥
Auuwwwwwwwww – Bregje, wat mooi!
Volgens mij heb ik hier één die ongeveer even oud is.
Ze zijn zo groot, maar toch ook nog een beetje klein. Ik zie er ook nog altijd een baby in, al zeggen de maatjes van de kleding in de kast heel wat anders!
Haha ja precies, of als je die steeds langer wordende benen ziet en je denkt: ‘Huh? Wanneer ben jij weer gegroeid?’ 😉
Wauw wat heb je dit mooi geschreven.
Die momentjes koester je extra…
Dankjewel Mèlanie! Echt he, om in een doosje te stoppen ♥
❤❤❤ zo herkenbaar en prachtig geschreven!
<3 <3 <3
Och wat lief en zo herkenbaar 🙂 Sommige kinderen stoppen met knuffelen, maar hier ook nog steeds een knuffeltje en ze is bijna zes. Laatst viel ze zelfs bij me op schoot in slaap. Toen bleek dat ze ziek was, maar ik vond het toch stiekem zo schattig 😉
Aaah, wat schattig! Ja meestal toch als ze ziek worden of zijn he. Koesteren die momentjes <3
Zo mooi geschreven. Koesteren deze momenten, voor je het weet is hij een uit de klauwen gewassen tiener 🙂
Pingback: Lees mee 20: mijn favoriete blogs van afgelopen week - Lotus Writings
Lief, mooi en herkenbaar!