Het is inmiddels 3 maanden geleden sinds ik onder het mes ging. Eerder deze week had ik weer een controle en dat leek me een goede aanleiding om een update te geven. Wie A zegt, moet ook B zeggen en ik kan me voorstellen dat er ‘lotgenoten’ zijn die willen weten of zo’n operatie nou wel of geen goed idee is. Ik maak het niet te plastisch, dus je kunt rustig verder lezen…;)
De eerste weken na de operatie waren een ramp. Ik heb zo ontzettend veel pijn gehad. Tel daarbij op dat de narcose ook wel wat sporen naliet en je weet dat ik niet in topvorm was. De pijn werd gelukkig na een week of 3 aanzienlijk minder, waardoor mijn vertrouwen in het herstel langzaam terugkeerde. Ik kon vooruit met alleen paracetamol, wat al een heel verschil was met de diclofenac die ik weken heb geslikt. Uiteindelijk heb ik wel zeker 6 weken pijnstillers gebruikt. Het is een gevoelig deel van je lichaam en het heeft heel veel tijd nodig om te herstellen.
Een maand geleden ben ik op controle geweest en toen vertelde de arts me dat het herstel echt lang nodig heeft. Het was een flinke ingreep en de wonden hebben, ook al zijn ze dicht, tijd nodig om volledig te herstellen. Ook vertelde ze me dat ze me nog een aantal behandelingen gaat geven met elastiekjes. Hier krijg ik nog steeds Star Wars achtige visioenen bij, iets met schieten.Ik zal je de details verder besparen, denk dat het idee wel duidelijk is….
Afgelopen maandag heb ik weer zo’n behandeling gehad. Ik ging fluitend naar binnen en kwam als een spook naar buiten. Dat zag ik even niet aankomen. Wat was ik blij dat ik op het laatste moment nog oppas voor Laurens had kunnen regelen, want anders had ik echt een uitdaging gehad. De vorige twee keer had ik na dezelfde behandeling namelijk wel een dagje napijn, maar verder kon ik gewoon nog naar huis rijden. Nu was het een ander verhaal. Het zweet brak me uit en ik moest even gaan zitten en toen ik dacht dat het wel weer ging, kukelde ik weer bijna om. Even liggen dan maar. Bizar hoe je lichaam zo heftig kan reageren op iets. Na een tijdje horizontaal doorgebracht te hebben, met een glaasje ranja voor de suiker, ging het gelukkig weer. Ik kreeg weer kleur op mijn wangen en stond weer stevig op mijn pootjes. Ik haalde Laurens op bij één van zijn suikertantes en we gingen naar huis. Gelukkig speelde meneertje superlief, zodat ik op de bank kon kruipen. Want om het verhaal nog makkelijker te maken had Etienne ook nog avonddienst. Dat gaan we een volgende keer anders plannen…
Na een onrustige nacht en wat pijnstillers ging het gelukkig stukken beter. Een beetje traumatisch was het wel dit keer en ik hoop dan ook dat dit de laatste behandeling is geweest. In september ga ik weer terug.
Ondanks alle ongemakken, de pijn en de herhalingsbehandelingen, kan ik zeggen dat ik blij ben dat ik de stap heb genomen. Ik heb nu niet meer elke dag pijn, dat is me al zoveel waard. Er is nu een arts die zich om me bekommert en die me niet loslaat voor ik helemaal hersteld ben. Dat het dan misschien wel een half jaar of langer duurt: so be it. Als het maar helpt.
Mijn doel is om half juli weer 2 dagen op een festival te kunnen genieten, zonder (al te veel) pijn. Als dat lukt is het me alle pijn, ellende en ongemakken meer dan waard. Duim je mee?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
11 Reacties
Ik duim zeker mee! <3
Pijnlijke ingreep, lang herstel…..
Maar als je voorheen ook elke dag had…is t nu aftellen en uitkijken naar geen pijn meer, das toch een mooi vooruitzicht? Succes en duimen voor half juli ?
Heb meteen even de vorige gelezen, dapper dat je zo open durft te zijn en daarmee het taboe doorbreekt.
Ik hoop ook voor je dat het nu klaar is, lijkt me heel vervelend. Zeker omdat het zoveel invloed had op van alles. Slordig trouwens dat die arts zo reageerde, terwijl een operatie wel degelijk mogelijk was.
Wat fijn dat je het positief ziet! Het klinkt echt als n best pittig herstel, maar als het beter is dan de situatie daarvoor is het goed dat je t gefaan hebt.
Heftig zeg! Ik hoop dat je snel weer kunt genieten op een festival en duim daarom zeker voor je mee.
Pff ik duim zeker mee!
Pfff, ik lees nu al even mee met dit leed, maar wat een ellende zeg. Knap dat je het toch nog positief ziet. Ik duim voor je mee dat het snel beter gaat!
Ik duim zeker mee! Wat een ellende joh dat het zo’n nasleep heeft.
Ik duim met je mee! Zou zo fijn voor je zijn.
Pff ik vind het wel allemaa zeer heftig klinken hoor. Vind het knap dat je de stap hebt genomen en ook dat je blij bent dat je het gedaan hebt. Hoop heel erg voor je dat je snel van alle pijn verlost bent en kan genieten van je festival! Dikke kus en nog beterschap met de rest van je herstel!
Ik duim met je mee! Heftig hoor. Fijn dat je het de volgende keer anders gaat plannen want alleen met een peuter thuis lijkt me heavy in zo een geval.