Je hebt van die periodes dat meneer Murphy er met zijn wet voor zorgt dat je in één grote chaos belandt. Zo gebeurde dat deze week ook bij mij. Ik werd geveld en belandde met een mooie salto in de lappenmand. En dat terwijl we nog steeds keukenloos zijn…

Ik ging zondag slapen met een dikke keel en voelde de bui al hangen. Ik had Laurens zijn playdate voor maandag die middag al afgezegd, simpelweg omdat het te druk werd. Maandagmiddag werd de keuken geleverd, wat nog meer zooi in huis zou betekenen! Het principe “adem in, adem uit, het komt allemaal goed” helpt me prima deze dagen. De chaos in huis negeren ook overigens, ik doe gewoon alsof het niet bestaat.

Maandagochtend was mijn keel nog dikker en had ik koorts. Ik belde de mondhygiëniste af (wat een straf!) en bleef in bed. Gelukkig was Etienne in de ochtend thuis, zodat hij Laurens onder zijn hoede kon nemen. Ik deed wat dutjes, las een stukje in mijn boek en negeerde het schuldgevoel dat zich in mijn buik had genesteld. Huh? Schuldgevoel? Jazeker, een fenomeen dat veel vrouwen waarschijnlijk wel herkennen. Schuldgevoel omdat je ziek bent, maar je eigenlijk van alles zou gaan en willen doen. Wat dus niet gaat als je met een dikke keel en knallende koppijn in bed ligt. Improviseren dan maar.

Mijn uitzicht vanuit bed. De keuken is er en Laurens werd razend enthousiast van de vrachtwagen voor de deur...
Mijn uitzicht vanuit bed. De keuken werd bezorgd en Laurens werd razend enthousiast van de vrachtwagen voor de deur…

De keuken was inmiddels van vrachtwagen naar woonkamer verplaatst en onze leefruimte in de woonkamer was in 1 klap van 35 naar 15 vierkante meter gegaan. Ik sprak mezelf moed in: “Nog maar 4 dagen, dat is zo voorbij!”

Onze woonkamer as we typ. Leent zich perfect voor een potje apenkooien of Wipe Out. Ik kijk voornamelijk de andere kant op als ik op de bank zit...
Onze woonkamer as we typ. Leent zich perfect voor een potje apenkooien of Wipe Out. Ik kijk voornamelijk de andere kant op als ik op de bank zit…

Etienne vertrok naar kantoor en in de eerste instantie zou Laurens bij zijn peettante gaan spelen, maar dat kregen we logistiek helaas niet rondgebreid. Dus hees ik mezelf uit bed, stapte onder de douche en trok mijn favoriete Nel Veerkamplegging aan. Ik zette de TV aan en Laurens vermaakte zich prima.

Een laffe poging tot "iets doen" op de laptop duurde 10 minuten. Hierna liet ik me vermaken door onze vrienden uit Sesamstraat, tot grote tevredenheid van de dreumes
Een laffe poging tot “iets doen” op de laptop duurde 10 minuten. Hierna liet ik me vermaken door onze vrienden uit Sesamstraat, tot grote tevredenheid van de dreumes!

Ziek zijn terwijl er een dreumes rondloopt is, zoals velen van jullie wel weten, een behoorlijke uitdaging. Gelukkig had Laurens ook wel zin in een pyjamadagje en hij gedroeg zich prima. Ik kreeg slechts een enkele keer iets naar mijn hoofd geslingerd en het avondeten ging er na een kleine dramatische huilsessie ook in. Toen hij om 19.00 in bed lag kon ik eindelijk weer even een beetje bijtanken. Anderhalf uur later kwam Etienne thuis en terwijl we een aflevering House of Cards keken kreeg ik ontzettende jeuk op mijn hoofd en in mijn nek. Als een idioot zat ik te krabben en ik werd er lichtelijk gek van. Tegen de tijd dat we naar bed gingen was ik zo moe dat ik de jeuk een beetje vergeten was….tot de volgende ochtend.

Dinsdagochtend had ik nog steeds keelpijn. Ik kreeg ook meteen weer jeuk in mijn nek, achter mijn oren en aan mijn onderarmen. Hmm, toch maar eens even een lampje aan doen en kijken wat er aan de hand was. HUH?! Mijn armen, nek, schouders en zij zaten helemaal onder de rode bulten. Het leken wel een soort muggenbulten en de jeuk was vergelijkbaar. Raarrrrr!

Ik belde de huisarts, kon meteen terecht en liep weer naar buiten met een receptje voor anti-allergie pillen. De uitslag stond los van de keelpijn en leek op een allergische reactie. Waarop precies blijft een mysterie. Ik heb niks geks gegeten, het klei-dieet van Rens Kroes is aan mij voorbij gegaan en ik ben niet met rare materialen in aanraking geweest. Volgens mij kan ik dan maar één conclusie trekken: ik ben allergisch voor verbouwen.

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.

Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

15 Reacties

  1. Haha, wat weer heerlijk geschreven. Wij zijn een tijd terug verhuisd en ik weet nu als geen ander dat het slecht is voor mijn huwelijk, dat ik emoties ondervonden heb die ik nog niet kende en dat ik nooit meer wil verhuizen ? Tja, ook allergisch denk aangezien het mij nu nog jeuk bezorgt.

    Ziek zijn en moeder zijn gaan echt niet hand in hand. Hopelijk ben je weer helemaal de oude en mag je snel weer kunnen koken achter een gloednieuw fornuis.

  2. Aaaah Breg wat naar!! Is de allergie weg nu de keuken in z’n volle glorie staat? Neem aan dat daar nog wel een blog over komt toch 🙂
    Enne, komt Etienne altijd zo laat van z’n werk? Xxx

    • Haha die keuken staat er pas vrijdag! Allergie trok weg dankzij pilletjes, was zo raar! Zodra hij staat komt er een uitgebreide keukentour online!
      Nee normaal heeft hij alleen op maandag avonddienst en deze week ook op dinsdag, omdat we vorige week dachten dat dat wel kon….meneer Murphy dacht daar alleen anders over ?

  3. Mathiske's mama blog Antwoord

    Ah jeetje. Beterschap hopen dat de keuken er snel in zit, en je allergie voor verbouwen zakt. Leuk geschreven!

  4. Klinkt misschien heel stom, maar een jaar na de geboorte van mijn zoontje had ik precies het zelfde. Ik heb toen bloed laten prikken voor allergieën en ik heb dus sindsdien een eiwit allergie. Niet alle eiwitten maar een bepaald soort. Deze allergie heeft zich schijnbaar tijdens mijn zwangerschap ontwikkeld. Als je vaker last van jeuk en plekjes krijgt zou ik als ik jou was ook je bloed is laten onderzoeken. Beter te veel testen als te weinig niet?

    • Oh echt! Nee joh dat klinkt toch niet stom? Ik hou het zeker in de gaten, zo maf dat zoiets ineens de kop opsteekt he!

      • Naja stom, gek dan haha. Tot ik het zelf had wist ik niet eens dat je op latere leeftijd nog allergieën kon ontwikkelen. Ik heb nu standaard medicijnen in huis die ik eigenlijk uit voorzorg elke dag moet innemen maar ze maken me zo suf dat ik het eigenlijk pas doe als het nodig is haha. Hoop voor je dat het eenmalig was! ♥

        • Lief van je! Ik hoop het ook, gelukkig sloegen de medicijnen snel aan en is het alweer weg. Nu de keuken nog er in en dan gaat t vast weer helemaal beter! 😉 x

  5. Wederom heel grappig geschreven. En nog helemaal niet verteld dat ik je logo super vind!

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.